kırıkkale tanıtımı ve tarihi videosu

__________________

__________________

GENEL BİLGİLER

Kırıkkale Orta Anadolu, Orta ve Doğu Karadeniz ile Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinin kavşak noktası konumunda olması itibariyle önemli bir coğrafi konumda bulunmaktadır. Zengin tarihsel ve kültürel bir geçmişi olan yöre bir turizm kenti olma potansiyeli taşımaktadır.

Kırıkkale; 21 Haziran 1989 tarih ve 3578 sayılı yasa gereğince merhum Cumhurbaşkanı Turgut ÖZAL Başbakan iken, kendisinin de katıldığı törenle il olmuştur. 17 Ağustos 1989 tarihinden itibaren sırasıyla Fikret GÜVEN (1989-1992), Uğur İNAN (1992-1993),Şahabettin HARPUT (1993-1996) ve Behiç ÇELİK. (20 Nisan 1996- ) ilde vali olarak görev yapmış olup, halen valilik görevini Mustafa B.DEMİRER yürütmektedir.
Kırıkkale; 1925 yılında 12 hanelik bir köy, 1929 yılında 3000 nüfuslu bir bucak olmuştur. 1935 yılında 13 yerleşim yeri bağlanan Kırıkkale’nin merkez nüfusu 4599’dur. 1989 yılında il olduktan sonra yapılan nüfus sayımlarına göre; İlin nüfusu 1990 yılında 185.431, 1997 yılında 205.208, 2000 yılında 383.508 olarak kayıtlara geçmiştir. 2007 yılında yapılan Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre; il merkezinin nüfusu 192.257, il genelinin toplam nüfusu ise 279.873 dür.
Bir köyden 25 mahalleye ulaşan Kırıkkale Şehir Merkezi; batıda Yahşihan İlçesi, doğuda Mahmutlar Beldesine kadar uzanmaktadır. Bahşili ve Yahşihan ilçeleri ile iç içe olan şehir; Hacılar, A. Mahmutlar, Hasandede, Ahılı ve Çullu Beldeleri ile adeta birleşmiş gibidir.
Kırıkkale; 21’nci yüzyılda çok önemli bir sanayi ve kültür şehri olmaya aday illerimizden birisidir. MKEK Fabrikaları, TÜPRAŞ Rafinerisi, Kırıkkale Üniversitesinin bulunması ve Organize Sanayi Bölgesinin kurulması, sağlık, eğitim seviyesi ve tarımdaki gelişmeler, ilin geleceğini etkileyen olumlu unsurlardır.
Merkez ilçeye 5 Belde 7 köy bağlıdır.

__________________

İLÇELER

Kırıkkale ilinin ilçeleri; Bahşili, Balışeyh, Çelebi, Delice, Karakeçili, Keskin, Sulukyurt ve Yahşihan'dır.

Bahşili : 11’inci yüzyıldan itibaren Türklerin iskanına açılmış, eski bir yerleşim yeridir.


Fetihten sonra önceleri Karatekin Bey’in idaresinde kalan bölge; Danişmentoğulları Beyliğinin kontrolüne girmiş daha sonrada tamamen Anadolu Selçuklu Devleti’ne bağlanmıştır. Bu devletin 1308’de yıkılmasından sonra İlhanlıların kontrolüne girmiştir. İlhanlılardan sonra Eretnaoğulları ve Kadı Burhaneddin’in idaresinde kalmıştır. Yıldırım Beyazid tarafından Osmanlı topraklarına katılmıştır. 1402 Ankara Savaşı’ndan sonra kısa bir süre Timur’un kontrolüne girmişse de Çelebi Sultan Mehmed zamanında yeniden Osmanlı toprağına katılmıştır.
İlçenin 15’nci yüzyılda Kalecik nahiyesine bağlı bir köy olarak Şeyh Şami tarafından kurulduğu tahmin edilmektedir.
Evliya Çelebi Seyahatnamesinde ;
“... Orada ilerde Şeyh Şami köyüne geldik. Bu Çankırı toprağı ile Sivas Eyaleti arasında Keskin içinde; Kalecik nahiyesinde 200 evli mamur ve güzel bir köydür. Ama evleri toprağın içindedir “ demiştir.
İlçenin Şeyh Şami ismi kuruluşundan 1940 yılına kadar sürmüş olup, 1940 yılında “Konur” ismini alarak bucak merkezi haline gelmiştir. 1956 yılında belediye kurulmuş ve 1960 yılında Sulakyurt adıyla Ankara iline bağlı ilçe merkezi olmuştur. 1989 yılında Kırıkkale’nin il olmasından sonra Ankara ilinden ayrılarak Kırıkkale iline bağlanmıştır.
İlçenin yüzölçümü 760 km² , ortalama rakımı 830 m. olup, Kırıkkale İl merkezine uzaklığı 52 km.dir.
2007 yılında yapılan Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre ilçe merkezinin nüfusu 2.769, ilçenin toplam nüfusu ise 9.426 olarak tespit edilmiştir. Sulakyurt’a Güzelyurt ve Hamzalı Beldeleri ile birlikte 24 köy bağlıdır.

__________________

Balışeyh :


İlçe, adını Oğuz Kayı Beyi Ertuğrul Gazi’nin yakın arkadaşı Şeyh Edebali’nin diğer adı olan Balı-Şeyh’ten almıştır. Yerleşim tarihi 1230-1258 yılları arasındadır. İlçede Selçuklu dönemine ait Ballı Camii’nin bulunması bu tarihi doğrulamaktadır.
İlçenin; kuzeyde Sulakyurt İlçesiyle 24 km, güneyde Keskin İlçesiyle 12 km, doğuda Delice İlçesiyle 35 km ve batıda Kırıkkale Merkez İlçeyle 47 km. mülki sınırı mevcut olup; toplam 136 km. mülki sınıra ve 615 km² yüzölçüme sahiptir.
İlçeden geçen D-200 Devlet Karayolunun Ankara’yı Karadeniz ve Doğu İllerine bağlayan önemli yollardan biri olması ve DDY’nın bölgeden geçmesi, ilçenin önemini arttırmaktadır.
Bölgenin en yüksek kesimi güneyde bulunan Denek Dağı ile kuzeydoğuda bulunan Seydin Tepe’dir. Bu iki bölümde D-200 Devlet Karayoluna gelindikçe alçalan bir arazi kesimi mevcuttur. D-200 Devlet Karayolunun bulunduğu kısım düz ve ova görünümündedir. Bölge arazisinin hemen hemen tamamı tarım alanıdır. İlçe dahilinde en yüksek rakım 1140 m. olan Denek Dağıdır.
2007 yılında yapılan Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre ilçe merkezinin nüfusu 2480, ilçenin toplam nüfusu ise 8222 olarak tespit edilmiştir. İlçeye Kulaksız ve Koçubaba Beldeleri ile 26 köy bağlıdır.

__________________

Delice : İlçe merkezinde Çömelekkaya adıyla bilinen bölgede çıkan tarihi kalıntılardan, ilçeye ilk yerleşenlerin Hititler olduğu anlaşılmaktadır.




Delice İlçesinin 1760-1780 yıllarında Osmanlı İmparatorluğunun Türkmen ve Yörük boylarını mecburi iskana tabi tutması sonucu Çorum Ayanı Mahmut Bey tarafından görevlendirilen Demirci Karabekir ve Karaduman adlı şahısların obalarını toplayarak, şimdiki adıyla Karabekir Mahahallesi olan bölgede bir köy kurdukları, bu bölgeye kurucu Karabekir adına atfen Karabekir adının verildiği bilinmektedir. İlçenin ilk adı Piran ‘dır. Delice adını ise Delice Irmağından almıştır.
Delice İlçesi: doğuda Çorum İli Sungurlu İlçesi ve Yozgat İli Yerköy İlçesi, batıda Keskin ve kısmen Balışeyh ilçesi ve Sulakyurt ilçeleriyle sınırlıdır. Bu sınırların doğusunu Delice Irmağı çizmektedir.
745 km²’lik bir alana sahip olan Delice İlçesi 34 derece doğu boylamı ile 40 derece kuzey enleminin kesiştiği noktada yer almaktadır. Ortalama rakımı 750 metredir.
Uzunluğu 308 km. olan Delice Irmağının takriben 36 km. uzunluğundaki bir kısmı ilçe alanından geçmektedir.
2007 yılında yapılan Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre ilçe merkezinin nüfusu 2929, ilçenin toplam nüfusu ise 11.035 olarak tespit edilmiştir. İlçeye Çerikli, Büyükyağlı, Büyükavşar Beldeleri ile 38 köy bağlıdır.

__________________

Çelebi : Anadolu’nun Türkleşme ve İslamlaşma döneminin başlangıcı olarak bilinen Anadolu’nun fethinin ilk zamanlarında, doğuyu batıya bağlayan yolların en önemlisi olan Kırşehir-Ankara yolunun birkaç km. yakınında bulunan ve Karalık olarak bilinen mevkiinde iskan edilen köylülerle meskun hale gelmiştir.



Daha sonraları ise Türkmen Aşiretinin Harameyn Koluna mensup bir kafile, Çelebi Dağının çanağı olarak tarif edilen ve bugün Kavasözü olarak da bilinen yere gelerek yerleşmişlerdir.
Osmanlı döneminde Çelebi, Konur Kazası Çelebi Karyesi olarak geçmektedir.
19 Mayıs 1919’da başlatılan Kurtuluş Mucadelesine destek veren Çelebi, Atatürk’ün Ankara yolculuğu esnasında, kendisini Kırşehir-Ankara yoluna inerek, bugün İğdebeli-Dörtyol olarak bilinen mevkide büyük bir kalabalık ve süvari grubu ile karşılamışlardır.
Cumhuriyet’ten sonra başlayan yeni yapılanmada, Çelebi 1928 yılında 18 köyün bağlı olduğu bir nahiyeye dönüştürülmüştür.
İlçe, Çelebi Dağının eteklerine kurulmuştur. Çelebi Dağından bakıldığında, ova görünümündedir. İlçenin; batısında Ankara İli Bala ilçesi ve Karakeçili İlçesi , kuzey ve kuzeydoğusunda Keskin İlçesi, güneyinde Kırşehir İli Kaman İlçesi ile mülki sınırı bulunmaktadır. Ankara İline 115 km, Kırıkkale İline 57 km, Kayseri yolu kavşağına 27 km mesafededir. İlçenin yüz ölçümü 163 km², rakımı ise 1275 m’dir
2007 yılında yapılan Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre ilçe merkezinin nüfusu 811, ilçenin toplam nüfusu ise 2178 olarak tespit edilmiştir. İlçeye 13 köy bağlıdır.
Anadolu’da kurulan ilk Türk yerleşim alanlarındandır.

__________________

Sulakyurt : Bölge; 1071 Malazgirt Zaferi’nden sonra Türk toprağı olmuştur.




Bu günkü Bahşili İlçesine temel teşkil eden yerleşim birimi eski adıyla Bahşili Köyü yeni adıyla Bahçeli Mahallesidir. Bahşili köy olarak ilk önce Bala İlçesine daha sonra sıra ile Kalecik ve Keskin İlçelerine ve son olarak da Kırıkkale İlçesine ; 1989’dan sonra Kırıkkale’nin il olması ile birlikte Kırıkkale iline bağlanmıştır. 1984 tarihinde belediye statüsünü kazanmasının ardından 1990 yılında çıkarılan bir kanunla ilçe statüsü kazanmıştır.
Bahşili ismi ile ilgili çeşitli varsayımlar ileri sürülmekte ise de bunların arasında en fazla kabul göreni, Sultan Murat’ın emrindeki bir grup askere “ Orta Anadolu’da kendinize bir yurt edinin “ diyerek bağışta bulunduğu ve daha sonra bu toprakların Bahşili olarak anılmaya başlandığı şeklindeki rivayettir.
Bahşili İlçesi; Kırıkkale Şehir Merkezine 5 km, Ankara İline 80 km, Ankara – Kayseri yoluna ise 3 km mesafede, Türkiye’nin en uzun nehri olan Kızılırmak Nehrine 11 km kıyısı bulunan 263 km² yüzölçümüne sahip 700 rakımlı bir yerleşim birimidir.
İlçenin kuzeyde Yahşihan, güneyde Karakeçili, doğuda Kırıkkale ve Keskin, batıda ise Ankara İlinin Elmadağ İlçeleri ile mülki sınırı bulunmaktadır.
Bahşili İlçesi engebeli bir arazi üzerinde kurulmuştur. İlçenin batısında yer alan Küre Dağının yüksekliği 1300 m olup, Behrek ve Çelebi Dağlarından sonra yörenin en yüksek dağıdır.
2007 yılında yapılan Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre; ilçe merkezinin nüfusu 4962 olup, ilçenin toplam nüfusu ise 5587 ‘dir. İlçeye Karaahmetli Beldesi ile 4 köy bağlıdır.

__________________

Karakeçili : Oğuzların 24 kolundan biri olan Bozok kolundan Oğuz Han’ın büyük oğlu Günhan’ın mensup olduğu Kayı Boyunun en büyük aşireti olan Karakeçili Aşireti tarafından kurulmuştur.
1225 yılına kadar yaz aylarında Aras Irmağı suları ile sulanan Pasinler Ovasında kalıp, Sürmeli Çukurunda kışları geçirirken, daha sonra buraya sığmayan ve göçlerle kalabalıklaşan Kayılar 1219 yılında Ertuğrul Gazi önderliğinde Anadolu içlerine doğru göçe başlamışlardır. Anadolu kapıları Türklere açıldıktan sonra aşiretin bir kısmı Urfa; Suruç ve Siverek , bir kısmı ise Ankara Karacadağ eteklerine, kalanı da Söğüt’e yerleşmiştir. Ankara civarında kalan Karakeçililer bugün ilçe olan Karakeçili Köyünü oluşturmuşlardır.
Kuzeyinde Bahşili İlçesi, doğusunda Keskin ve Çelebi İlçeleri, güneyinde Ankara İli Bala İlçesi olan Karakeçili 228 km² yüzölçümüne sahiptir.. Kırıkkale iline 35 km, Ankara İline de 95 km. uzaklıktadır.
2007 yılında yapılan Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre ilçe merkezinin nüfusu 3544, ilçenin toplam nüfusu ise 3835 olarak tespit edilmiştir. İlçeye bağlı iki köy bulunmaktadır

__________________

Keskin : Kuruluş tarihi kesin olarak tespit edilemeyen Keskin İlçesi, Kırıkkale’nin en eski yerleşim yerlerinden birisidir.


16’ncı yüzyıl Osmanlı Arşivlerinde Keskin adına sık sık rastlanmaktadır. Keskin, Denek Dağı yakınlarında kurulmuş olmasından dolayı önceleri “Denek Madeni” adını almış, daha sonra ” Keskin Madeni” denilmiş, bilahare kısaltılarak Keskin adını almıştır. Evliya Çelebi Seyahatnamelerinde, Sivas Eyaletine bağlı sancaklardan söz ederken Çorum Sancağından sonra Keskin Sancağından da söz etmektedir. Buna göre Keskin’in yakınında bir şehir olduğu, muhtemelen Keskin adının buradan geldiği sanılmaktadır. Ancak İlçeye 8 km. mesafede Ceritkale köyünde Etilerden kalma kayalara oyulmuş mağaralar içinde kabartma Boğa ve Aslan resimlerinden İlçenin tarihinin daha eski olduğu anlaşılmaktadır.
Keskin tarihimizde en önemli görevleri üstlenmiştir. Ulu Önder Atatürk’ün Sivas Kongresinde alınan bir kararla Ankara’ya intikalinde güzergahta bulunan Keskin eşrafı derhal Kırşehir ile temas kurmuş olup, bu tarihlerde Atatürk’ün yakın silah arkadaşı Ali Fuat CEBESOY gizlice Keskin’e gelerek güzergahı Keskinlilerle belirlemiştir. Padişah yanlısı olan Ankara Valisi 17 Eylül 1919’da Sungurlu’ya oradan da Keskin’e gelmiştir. Ankara’ya geçmekte olan Valiyi Elmadağ, Yahşihan arasında Kılıçlar Belinde Keskin ve Polatlı Kuva-i Milliye birlikleri ani bir baskınla etkisiz hale getirerek teslim almışlar ve Mustafa Kemal ATATÜRK’e teslim etmişlerdir. Mustafa Kemal ve arkadaşları Ankara’ya gitmek üzere Sivas’tan hareketle Kayseri’ye oradan da Kırşehir, Hacıbektaş ve Mucur yolu ile 25 Aralıkta Kaman İlçesine gelmişlerdir. Geceyi köy odasında geçiren Atatürk Keskin’in ileri gelenlerini Kaman’a çağırmış, o gece Ankara’ya geçiş planlanmış, Kaman’dan 26 Aralık Cuma günü hareketle Keskinlilerin koruma ve gözetiminde İğdebeli, Köprüköy yolu ile Bala’ya gelinmiş, vaktin geç olması ve bölgenin ormanlık olmasından dolayı Keskinli süvarilerle gece Benamda geçirilmiş ve 27 Aralık 1919’da Dikmen sırtlarından Ankara’ya girilmiştir. Milli Mücadele kararına gönülden katılan Keskin böylece tarihi görevini yerine getirmiş olmakla bu büyük şereften payını almıştır.
Keskin 1859 yılında Belediye, 1891 yılında Kırşehir sancağına bağlı ilçe olmuştur. Yakın köy ve kasabalarda olan göçler sonunda nüfusu artmış ve ilçe merkezi büyümüştür. Konum itibariyle Denek Dağının 5 km güneyinde At Tepesi ile Kartal Tepesinin yamaçlarında kurulmuştur. Ankara İline 105 km, Kırıkkale İline 27 km mesafede Kırıkkale-Kayseri yolu üzerinde bulunmaktadır.
Yüzölçümü 1258 km² ve rakımı 1140 m’dir. Güneybatıda Kızılırmak Vadisi ile doğuda Delice Çayı arasında uzanır. İlçenin; güneydoğusu Denek Dağı, güneybatısı ise Behrek Dağı ve Çelebi Dağı ile çevrilmiştir. Kuzeyde Kırıkkale İli ve Balışeyh İlçesi, doğuda Kırşehir İli Akpınar İlçesi ve Delice İlçesi, batıda Karakeçili ilçesi , güneyde Çelebi İlçesi ve Kırşehir İli Kaman İlçeleri ile mülki sınırları bulunmaktadır.
2007 yılında yapılan Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre ilçe merkezinin nüfusu 11.271, ilçenin toplam nüfusu ise 21.371 olarak tespit edilmiştir. İlçeye Konur, Köprüköy ve Ceritmüminli Beldeleri ile 53 köy bağlıdır.

__________________