Suskun Ağıtlı Babam

Bir babam vardı benim,
Hayallerimin rüyalarımın babası,
O beni çok severdi
Bende onu.
Öyle ki her anımda arardı gözlerim,
Bakardım içli içli,
Hani derlerdi ya; var olanlar vardır,
Olmayanlarsa bir rüyadır.
Evet bir babam var benim,
Şehrin ayaz akşamları çöktüğü anda,
Herkes çekilirdi ya yuvasına.
Babamsa gömülürdü kendi dünyasına,
Kim bilir
Kim bilir savaşıyordu belkide iç dünyasıyla.
Kafasındaki alacak verecek hesaplarıyla,
Bense gizlice silerdim içimin gözyaşlarını,
Susturmaya çalışırdım, büyümeye çalışan yanımla.
İçimdeki annesiz kalan çocuk ağlardı
Ağlardı işte
Birde babasızlığı kaldıramazdı,
Ama onu hep anlamaya çalışırdı.
Acaba acaba babamda beni anlarmıydı?

Ah babam
Hayallerimin şefkatli babası,
23 nisanlarımın,
19 mayıslarımın,
30 ağustoslarımın,
Senliyken sensiz bayramlarımın,
Ve yaşanmamışlıkların
Özlem kokan deniz derya babası.
Bir kere sormaz mı hatırımı dilin,
Bir kere okşamaz mı saçlarımı o elin,
Bir kere sadece bir kere bakmaz mı gözlerin,
Varlığım yeryüzünde oldu eserin,
Bir kere de olsa açılmaz mı o koca yüreğin,
Dile gelmez mi küçük kızına olan sevgin?
Gülün olmak isterdim oysa,
Dikenlerim olmasın isterdim,
Batmasın, acıtmasın, kanatmasın isterdim,
Ama hayat öyle değil baba,
Acıtıyor!
Kanatıyor,
Ve birde küçüksen çaresizlikte canın yanıyor.
Hiçbir büyük gelip de açtığı yarayı sarmıyor.
Yüreğim küçük çok küçük baba!
Büyük yaraları olsa da,
Bu küçük yürekli kızın
Seni çok büyük seviyor baba.
Çok büyük
Şimdi düşündüm de baba,
Bu sözlerimden sonra için acıdıysa,
Koca yüreğin sızladıysa,
Sana olan sevgimdir bunlar,
Yaşıyorum yokluğunu varlığında,
Sana olan özlemimdir beni yanlış anlama,
Suskun kalbini ağlattıysam,
Ne olur affet beni baba
Ama
Ama lütfen artık susma.

__________________

Sus Derim Sana Sus!

Yüreğim acılarla dolu,
Acınmak değil acındırmak değil,
Uçuyorum suskunluğa doğru,
Gidiyorum belki bitişe....
Üstelik gelmemecesine...
Sus! diyorum sus!
Kişilik bozukluğu değil,
Psikoz problemler değil işte,
Beynimi kaybetmek istemiyorum,
Verem olmuşum...
Artık sus! diyorum sus!
Onu anla! bunu dinle!
Uyansana yolculuk nereye?
Rakılara meze ağlıyorsunuz kimi yerde,
Veriyorsunuz barlarda el ele,
Sonra tak koluna sepeti de,
Evli evine garibanlarda köyüne,
Uyanın be! Uyanın!
Sermayeler cepte,
Karılar hazır beklesin döşekte,
Sevgiler hep esir bir köşede,
Satın alınıyor her şey çekle,
Sus! derim artık sus!
Verem olmuşum bu geniş yürekle...
Yardım etmişim ona buna,
Ve kimlere daha...
Bakmadan karşılığına...
Enayilik koydular,
İnsanlığın adını,
Pazara kadar yaptılar,
Dostluğun kontratını...
Ve ***** koydular benim adımı.
Ve aynam,aynam
Güzel aynam derim
Beni her zehirlediğiniz,
Veremli gecenin gündüzünde,
Hala tutunmak isteğiyle,
Bakarım aynalarda kan kusan çehreme,
Aynam,aynam güzel aynam!
Var mı benden *****ı?
Var mı benden aşağılığı?
Ayna güler kan kusan çehreme...
'Dön de bir bak şu milletine'
*****lık kalsın cevher sende,
Hani onlarda hayıflandığın nerede? ...
Edep nerede...haya...nerede?
*****lık kalsın baki sende,
Aşağılama vurma sende kendini yerden yere,
Yücelik divanı duygularını yendiğin yerde.

__________________

Su Damlaları

Yürüyorum yokluğuna doğru...
Çeyreklere az kalan tamlardan kopuyorum.
Kırılmalardan toparlanmaya gidiyorum,
Gururlardan inatlardan arta kalan yazıklara yürüyorum.

Aklın katili çılgınlık damarından kopuyorum,
Anla beni diyemiyorum...anlamlardan çıkıyorum,
Bir anlamsız aşka gömülüyorum,
Ellerin mi bu tuttuğum bir alev topumu bilmiyorum.

Serseri yağmurlar yağar mı?
Yıldızlar kayarda kuyruklarına takar mı?
Saçlarımdan oluşan bir sevda uçurtmasını,
Semalara salar mı?

Göçmen kuşların kanatları dökülür de adını yazar mı?
Bir güne inat!
Nefrete inat!
Geçmişe inat! ! Yeni bir gün doğar mı?

Adın orda kaldı,
Boşluklara doğru sarmaş dolaştı,
Seçemiyorum bu kargaşanın içinde adını,
Adın nerde hani nerde kaldı?

Yokluğuna doğru açılan camlardan içeri hüzün daldı,
Fırtınalar mıydı alıp ***üren rüzgarlar?
Birbirine mi benzer kahrolası sevdalar?
Uğruna söylenilen ağıtlardan kalan bir hüzün buharı vardı,
Bak şimdi adını yazdı,bu su damlaları.

__________________

Söylenecek Ne Kaldı Ki?

Söylenecek ne kaldı ki...
Tüm şarkı sözleride benim gibi ağladılar.
Zamana baktım da saniyeyle salise ağlaşırlar.
Sonra fotoğraflar.

Fotoğraflar ya,
Fotoğraflar çok mutlular,
Öyle ya onlar zamanı durduranlar
Zamana baktım da saniyeyle salise,
Sarmaş dolaş gülümseyerek bakmışlar.

Ellerim...
Ellerim ne kadar da yıpranmış,
Gözlerim...
Ne kadar da solgunlaşmış,
Yaşadığım o günler tabi ya,
Fotoğraflar susturulanlar.

__________________

Son Besteyle Aşkımızı Dengele

Aşk diye çıkma sakın yollarıma!
Sollama yapacaksan uçurumlarda,
Ve aşk dediğin bir hüsran olacaksa,
Tutma sakın ellerimden asla!

İstemem bir kez daha,
Yürüyemem hüsranlarla,
Yaşayamam temelsiz inşaatta,
Ve gözyaşlarıyla çökmek mi asla!

İnsanlar hep farklı yaklaşıyor,
Benimse içim sevgi diyor,
Amansız tutulacağım an korkutuyor,
İstemliyken isteksiz bırakıyor.

Korkutma beni...
Senin adın sevgi,
Asırlardır duymadığın şarkı gibi,
Tut ki dinliyorsun yaptığım besteyi.

Fasıl diyerek işledim seni
Kattım içine seni ve beni,
Hadi durma bunun adı sevgi,
Bu son besteyi dinleyelim mi?

Ve sakın altı üste,
Tersi düze,
Sakın karıştırma dışını da içine,
Hadi şimdi terazinin kefesiyle aşkımızı dengele.

__________________

Sizler Cehaletin Aynası

Yıkana kadar uğraşacaksınız anladım,
Sevinç çığlıklarını yüreğimden alacaksınız,
Düşman edeceksiniz beni herkese,
Sevgiye kan kusturacaksınız...
Alın bakalım alın...
Bedenim kalacak size anadan üryan,
O zaman ne yapacaksınız?
Parsellediğiniz parçalarımı mı alacaksınız?
Kanser olsaydınız yenerdim sizi,
Düşürdüğünüz yerde
Tekrar ayağa kalkar bitirirdim her şeyi,
Malum tedavisi olmayan bir hastalıksınız...
Cehaletin aynası sizler olmalısınız.

__________________

Sevgiliye Dönüş

Bir gün öyle bir günde kafanı duvarlara vurmak isteyeceksin ki...
Müneccim mi oldun diyeceksin bu son haykırışlarıma belki...

Her deryalarda aklını yitirmiş sazan balıklar gibi döneceksin...
Sevenin yüreği oltadır sevilen için...
İlk günden kancası batmıştır açıklara dalsa bile.
Yaraları kabuk bağlasa bile
İlk kancadır o unutamadığı işte.
Kafanı duvarlara vurduğunda anlayacaksın,
Seni öylesine incitmeden nasıl sevdiğimi...

Acıyı duvara vurduğunda hissedecek
Ve dönmek istediğin yer olacak huzur...

Öğreneceksin sahte mutluluklar için
Beni nasılda umarsızca terk ettiğini...
Unutamayacaksın ya...unutamayacak...

Geride bir tutam saçımı koklamak için aradığında,
Sana avuçlanmış bir tutam saç getirecek kuşlar...

'Bu sevdiğinden sanadır,
Bu saçları örerek ona ulaşacaksın' diyecekler...

Her ördüğünde biraz daha kısalacak mesafe,
Sen yaklaştığını varsayacak sevincik delisi olacaksın...

Ama bakacaksın koca bir okyanus önünde
Yunuslar sana;
' bu sevdiğinin gözyaşlarıdır,ona ulaşmak için bu deniz derya okyanusu aşacaksın' diyecekler...

Her kulaçladığında azalıyor sanacaksın,
Ve daha da hırslanacaksın...
Karanlıklar bastığında
Gökyüzünde bir ay ışığı eşlik edecek sana
Ay ışığının vurduğu ışıltıları takip edeceksin...
Ama anlayacaksın ki
Beni sevmek okyanuslarda yüzmek gibi yürek istermiş.

'Gel' diyeceksin
'gel nefesim ol kurtar beni bu ızdıraptan' diyeceksin
Sonra son nefesin gelecek
Ve melakelerin sana diyecek ki
'sana o bir kere değil her gün her gece her saniye geldi'

Anlayacaksın işte
Allah birdir sevgisi de tektir...
Seni seven kulunun kalbine kutsal sevgiyi Allah vermiştir.

Bir zamanlar git dediğin sevgiyi yine Allah'tan sen isteyeceksin...

Dünya bu döner döner durur...
Birde bakarsın sevdiğin karşında durur...
Şimdi imtihan zamanıdır işte...
Hadi ne duruyorsun sımsıkı sarılıp ta bırakmasana!
Seven hakkını her daim bulur...

Kafanı duvarlara vurduğun andaki acıyla..
Seni seveni bırakıp gittiğinde ardında kalan acı aynımıydı acaba?
Bir sorsana hadi durma...
Hadi sarıl ve bırakma...

__________________

Senden Kalanlara Mıydı?

İnsan kuyularımı kazıldı?
Cennetin yollarına isimler mi yazıldı?
Baharın adına ağıt mı yakıldı?
Geceler sessiz ve karanlıktı...

Dünlere mi hep böyle mi bakıldı?
Geleceğe inat umutlar ağlatıldı,
Toprağa mı sevdalar yazıldı?
Gündüzlere suya inat kuraklık karıştı...

Martılara doğrumu ekmekler mi atıldı?
Vapur düdüğünün yerini bilesin sirenler aldı
Sen güvercin ağzında ki barış dalı
Bilesin yarasalara mirasın kaldı

Yoksa senden kalan olmak mıydı...
Var olmaya inat masal mıydı?
Hayır senden bana kalan ay...mıydı vah...mıydı?
Yoksa bu eylülden kalan bir dans parçasımıydı?

__________________

Sen Yenile Kurşunları

Neden demeyeceğim...bunu öncede söylemiştim...susacağım...
Sustukça anlatacağım,belki anlatamadıklarımı.
Kan mı kusmalı her yeni doğan güneşe?
Seni hatırlatıyor diye.
Bütün keskin aletler kazandı ben mi kaybettim?
Kesmek,bitirmek...bitmek?
Bir nokta benden büyükte ben mi bittim?
Sebebe şahit! kesmeye güç gerek!
Bende bu sevda nöbetlerini bitirmeye,
Bu yürekte seni öldürmeye,
Bu kalpten seni sökmeye.
Öyle bir cesaret ister ki! !
Sen git bıçakları bileyerek,
Sen git kurşunları yenileyerek,
Sen git yine her şeyi gömerek.
Bunu da sineye çekecek bu yürek...

__________________

Sen Uyu Bebeğim

Sen uyu bebeğim,
Baş ucunda okşar saçlarını
Senden ayrı sandığın ellerim.
Her gece sabahlara dek nöbetteyim.
Bir damla aksa alnından,
Silerim seni uyandırmadan,
Terledim sandığın işte o an,
Göz pınarlarımdır sana boşalan.
Sen uyu bebeğim,
Sen uyurken gizlice gelirim,
Sol göğsüne yatar seni severim,
Sen bilmezsin sabahlara dek nöbetteyim
Sen uyu bebeğim,
Sen uyandığında gizlice giderim,
Vakit dolduğunda nöbeti devrederim
İşte seni uzaklardan seyrederim.
Saçlarını okşarım senden korkarak,
Ayrılığa biraz deli,biraz sinirli bakarak,
Ama bil ki...
Bu yürekten seni hiç kimse alamayacak.

__________________