Temel, kahveden çıkınca kapının önünde bir saatlik bir gecikme için park cezası yazan trafik polisiyle burun buruna gelmiş...
“Yazma şu cezayı memur bey” demiş... Polis onu hiç umursamadan cezayı yazmaya devam edince onun bir “İşgüzar” olduğunu söylemiş...
Polis Temel’e şöyle bir bakıp, “Aşınmış lastikler” için ikinci bir ceza makbuzunu yazmaya başlamış...
Temel, ne kadar ceza yazarsa yazsın, ona vız geleceğini söyleyince polis ilk iki ceza makbuzunu arabanın sileceği altına sıkıştırıp üçüncü makbuza başlamış...
Bu sürtüşme 20 dakika kadar sürmüş, polis ceza üzerine ceza yazmış...
Temel hiç oralı olmamış...
Yürümüş, karşı kaldırımda park ettiği arabasına binip, sürmüş gitmiş...

Temel doktorunun muayenehanesine kocaman bir fıçı ile gitmiş... Niçin?...
-Doktoru altı ay sonra idrarınla birlikte gel demiş...

Temel, yeni aldığı ayakkabısını bir hafta giymemiş... Neden?...
-Satıcı bir hafta kadar ayağınızı sıkabilir dediği için...

Orta direk Temel, devamlı askılı pantolon giyiyormuş... Neden?...
-Kemer sıkma politikası kendisini etkilemesin diye...

Temel koşarak kahveye gelmiş... Telaşla bağırmış:
“-Dursun öldü...”
Kahvedekiler bu haber üzerine birer yorum yapmaya başlar:
-Dursun sapasağlam adamdı, nasıl öldü ki?...
“-Uşağım hiçbir laz acından ölmez... Söylemedi, biz yardım ederdik...”
-Belki utanmıştır istemeğe...
“-Gördün mü uşağım... Dursun acından değil, inadından öldü da..

Fadime ve Temel’in çocuğu olmuş...
Bütün akrabalar doğumevine doluşmuş... Çiçekler, tebrikler gelmiş...
Dedeler, nineler, halalar, teyzeler, amcalar, dayılar bebekten ayrılmak bilmiyormuş...
Hepsi birden karar vermiş:
“-Ah yavrum... Tıpkı babası...”
Fadime mırıldanmış:
“-Zararı yok... Sağlığı yerinde olsun da...”

Düğünden sonra kayınpederi Temel’e nasihat ediyormuş:
“-Biliyorum şimdiye kadar bir sürü *****lıklar yaptın... Umarım artık akıllanmışsındır...”
Temel başını sallamış; “-Söz veriyorum babacığım... Bu son *****lığımdır...”

Temel onuncu çocuğunun doğumunda doktora söz vermiş;
“-Bir daha çocuğum olursa kendimi asacağım...”
Bir yıl sonra bir çocuğu daha olunca, doktor sözünü hatırlatmış
-Eee, ne oldu Temel?...
“-Sözümü tutuyordum... İpi boynuma geçirdum, birden sözümü tuttuğumu sana kim söyleyecek diye içime bir şüphe düştü doktor...”

Fadime iş bulmak için hiçbir çaba harcamayan Temel’e bağırıp çağırıyormuş...
Ama Temel’in umurunda bile değilmiş...
Fadime bir gün nihayet patlamış;
“-Daha fazla dayanamayacağım... Utanç içindeyim... Kiramızı babam, mutfak masraflarımızı annem karşılıyor... Bizi kızkardeşim giydiriyor... Arabamızın masraflarını da halam karşılıyor...”
Temel yattığı yerden, “Bence de utanmakta haklısın hayatım” diye söylenmiş;
“-İki erkek kardeşinden yıllardır hiçbir şey göremedik...”

Trafik kazası sonrası olay yerine gelen polis her iki otomobilin konumunu tespit ettikten sonra sürücüler Temel ve Dursun’un ifadesi için yanlarına gitmiş...
Temel’in sürekli “Yolun yarısını bana bırakıp geçmeme izin verseydi bu kaza olmayacaktı” diye tekrar edip duruyormuş...
Polis arabasının etrafında dönerek hasar tespiti yapmaya çalışan diğer sürücü Dursun’un yanına gitmiş ve Temel’in beyanını iletmiş...
“Memur bey, yolun yarısını beyefendiye vermeye mutlulukla hazırdım” demiş Dursun;
“Ancak hangi yarısından geçmek istediğini bir türlü anlayamadım...”