Kızını evlendirecek olan kahveci, bir meslektaşından yerine bir gecelik bakmasını istemiş...
Arkadaşı, “Ama ben müşterilerini tanımam ki” deyince kahveci, “Merak etme, hiç sorun değil” demiş;
“-Özel iki müşterim var: Temel’le Dursun... Onlar gelip başparmaklarını yukarı tutarlarsa çay verirsin, aşağı tutarlarsa kahve... Herhangi bir sorun olursa, al şu telefon numarasını...”
Gecenin bir vakti telefon çalmış... Kahveci açınca arkadaşı panik içinde;
“-Başım dertte... Seninkiler geldi, başparmaklarını yukarı çevirdiler çay verdim, aşağı çevirdiler kahve... Ancak şimdi ikisinin de ağzı bir karış açık, masada öylece duruyorlar...”
Kahveci gülerek, “Kusura bakma, söylemeyi unutmuşum” demiş;
“-Onlar sağır ve dilsiz... Keyifleri yerine gelince şarkı söylemeye başlarlar...”