Hangi şiire başlasam suskunum sana,
Dağ göğsünde bir kaya diliyle suskun.
Güneşte kavrulan bir kum tanesi,
Çatlayan dudaklarım oluyor her gece,
Yağmura suskun yaşamaya suskun...

Haykırabilsem,
Belki bir nehir köpürebilir sesimde.
Silinebilir kuraklığın bütün izleri;
Upuzun çöller vadileşebilir içimde...

Hangi güzelliği özlesem suskunum sana
Yürek boşluğunda bir of kadar suskun...
Özlüyorum seni masmavi,
Koşuyorum sana bembeyaz,
Ve kahroluyorum bir anda kapkara!!!

Ah oluyorum,
Of oluyorum,
Ve susuyorum...
Oysa haykırabilsem;
Işık yumağı bir pınar olur soluğum...

Hangi türküye uzansam suskunum sana
Ağıt ağıt, özlem özlem suskun...
Tut ki vurulmuşum;
Aşktan ve kandan bir damla olmuşum.
Bir saçlarının rüzgarına,
Bir de ağzının kıyılarına konmuşum...

Hangi dalga silebilir beni senden,
Hangi kasırga koparabilir?
Ben saç tellerinde bir ezgi olmuşum.
Coşkuların her şahlanışında,
Sana deprem deprem susmuşum.
Ve sana susmaktan inan ki yorulmuşum

Yeter olsun gözlerinde ışık fırtınası,
Sözlerinde baskı yasası yeter...
Hangi kavgayı özlesem suskunum sana,
Zafer sabahlarında gece kadar...

Bayram sabahlarında yas kadar suskun;
Böyle güzelliklere de,
Böyle suskunluklara da lanet olsun!!!
Al bu suskunluğumu al artık,
Al ki;
Bütün gürültüler kahrolsun