Eskiden..

Şimdiki gençler veya insanlar,kullandıkları teknelojiye bakıp,
geçmiş insanlara veya nesillere nazaran,kendilerini akıllı sanıyorlar.
Oysa ki;geçmiş nesiller veya insanlar canlı, birebir pratik yaşayarak
hayatlarını idame ettiriyor idiler.Şimdikiler ise hayatlarını,
bant dan yaşıyorlar farkında değiller.

Eski insanlar paylaşmayı bilen, seven insanlar idi.Şöyle ki;
pazardan alışverişini yapmış,heybesini eşşeğinin üzerine atmış
halde giderken,olaki içinde yolmacıların olduğu bir tarlanın
yanından geçerken veya yolda denk gelen birisi "dayı ayağına taş değmesin"
dediğinde,heybesinde bulunan meyvadan bir tane de olsa ikram ederdi.
Bu ayıp da karşılanmazdı..Şimdikiler mi,kimse gelmeden yemek için,
soluk bile almıyorlar.Soluk almıyasıcalar.

Neyse, eskilerde laf çoktur yaşları gereği,
dinleyecek birilerini buldularmı, hep geçmişten anlatırlar.
Anam anlatmıştı: (namı değer Sarı Kızın Fadime).
Yaşlı adamın birisi pazarını görmüş, eşşeğinin sırtında,
yol kenarındaki tarladaki yolmacıların yanından geçerken,
"birazda namı deliye çıkmış" kadın yolmacılardan biri yolmayı bırakıp,
belini doğrutmuş,eşşeğinin sırtında giden adama seslenmiş.



ŞU DAYININ EŞŞEĞİ,
EŞŞEĞİNİN DAŞŞAĞI.
DAYI ALLAH INI SEVERSEN,
İN EŞŞEKTEN AŞAĞI.
Anadolu insanı gatıklı insanlardır.
Allah ın adını duyarda, daha eşşeğin sırtında dururmu.
Hemen inmiş,eşşek önde,kendisi arkasında yoluna revan olmuş.

Dursun Erbasan