Mesnevi-i Şerif-7

[sansar]

BİR PADİŞAHIN BİR CARİYEYE AŞIK OLMASI VE CARİYENİN HASTALANMASIYLA PADİŞAHIN TEDAVİ İÇİN TETBİR ALMASI.

Dünya ve din saltanatına bir padişah vardı.

tesadüfen bir gün ata binip avlanmak niyetiyle bir hayli yol aldıktan sonra,
Padişah yolda bir cariye gördü.elinde olmadan ona gönül verdi,kul oldu.
Gönül kuşu çırpınmaya başlayınca,cariyeyi satın almada acele etti.
Ona visal odasına süs yaptı.fakat ansızın cariye hastalandı.
Birisi bir eşşek bulur,palan bulamaz.palanı buluncada eşşek kurdun nasibi olur.
Testi olsasu elin ziyneti olmaz,su bulununcada testi kırılır.
Padişah doktorları topladı ve, bu iki canın korunması gerekir,
Ben dertliyim, canımın canı,derdimin caresi ve ilacı odur,....
Kim benim canımı sevgilimi tedavi ederse o hazineme nail olur.... dedi.

hepsi şaha gayret edeceğiz buna söz veriyoruz dediler.
çağımızda hepimiz bu dünyanın bir mesih iyiz ,derde derman ve gönül yarasına merhemiz....
İlahi iradeden tamamen gafil oldular. hak da onları tam bir acz ile kahreyledi.