Devamlı namaz kılardı - Seyfeddin-i Faruki

[sansar]

Devamlı namaz kılardı - Seyfeddin-i Faruki
Seyfeddin-i Faruki, büyük velilerdendir.
Binlerce insanların kalbini etti tenvir.

Bu zat anlatıyor ki: Tabiin-i kiramdan,
Amir ibni Abdullah var idi evliyadan,

Namaza durduğunda, geçerdi kendisinden.
Tamamen sıyrılırdı, dünya düşüncesinden.

Yanında çocukları, bağırıp çağırsalar,
Bunlardan, hiç haberi olmazdı zerre kadar.

Dediler ki: (Efendim, siz durunca namaza,
Hiç dünya düşüncesi gelmez mi yadınıza?)

Buyurdu ki: (Allah’ın huzurundayım artık.
Başka bir şey düşünmek, hiç olur mu muvafık?

Namazlarda, daima şu gelir ki kalbime:
Nasıl cevap veririm mahşer günü Rabbime?

Cennete mi giderim, yoksa Cehenneme mi?
Çok zaman, bu düşünce meşgul eder kalbimi.)

Gündüz oruçlu idi, kılardı gece namaz.
Bunlardan başka bir şey, vermezdi ona bir haz.

Bir kimse, kendisini, gelmiş idi görmeye,
Baktı, namaz kılıyor, başladı beklemeye.

Selam verip dedi ki: (Safa geldin kardeşim.
Biraz çabuk söyle ki, acildir zira işim.)

Şaşırdı gelen adam, arz etti ki: (Hayırdır.
Bu kadar acil olan ne gibi işin vardır?)

(Ölümü bekliyorum) buyurup o gelene,
Başka şey söylemeden, namaza durdu yine.

Ruhunu, namazdayken vermeyi istiyordu.
Bunun için, namazdan çıkmak istemiyordu.

Vefatlarından sonra, bir mübarek veliyi,
Bir gece, rüyasında görmüştü bir sevdiği.

Sordu: (Ne muamele eyledi Allah size?)
Buyurdu: (Keşf, keramet gibi neyim var ise,

Hiç işe yaramadı onların bir tanesi.
Olmadı hiç birinin bana bir faidesi.

Yalnız bir gece vakti, iki rekat bir namaz,
İmdadıma yetişti, azaptan oldum halas.)

Sehl-i Tüsteri vardı, asrının bir tanesi.
Ve Zünnun-i Mısri’nin makbul bir talebesi.

Namaza, fevkalade verirdi ehemmiyet.
Talebesine dahi bunu öğütlerdi hep.

Ömrünün sonlarında, nihayet oldu hasta.
Eli ve ayakları tutmaz oldu adeta.

Lakin günde beş defa, namaz vakitlerinde,
Olurdu a’zaları, eski kuvvetlerinde.

Yine Hallac-ı Mansur vardı ki evliyadan,
O, hep namaz kılardı gece gündüz durmadan.

Öyle çok yapardı ki o ibadet ve taat,
Her gün namaz kılardı istisnasız bin rekat.

Hatta bu âdetini, bir gün aksatmamıştı.
Yalnız öldüğü gece, beşyüz rekat kılmıştı.