Mavi bir kutu.

[crazyossie]

Mavi bir kutu.



Belkide çok önceden gelmişti.

Ben durup bekliyordum öylece. Bana kalsa saniyeler ağır aksak, yelkovan ışık hızı ile yetişecekti zamana.

Duvardaki gölgelere dalmış onu bekliyordum.

Bir kutu içine hapsetmiştim kendimi.

Mavi bir kutu.

Dünyaya kutudan bakıyordum.

Ne dediğimi ne yaptığımı, hatta ne istediğimi bile bilmeden gözlerimi dikmiş onu bekliyordum.

Yaşayamadığım bir şeyi bekliyordum.

Aynı zamanda yaşamak ile yaşamamak arasında kararsız kaldığım.

Kimseye duyurmadan, duymak…

Kimseye görünmeden görmek istedim seni.

Ama biliyorum ki, bir kere bile görsem seni tepemde zebellah gibi bir ben olacak.

Kaldı ki ben.

En mendebur insandan bile bela olacağım kendime.

Kendi kendimi yiyeceğim.

Kısır döngülerim olacak yeniden.

İsteyeceğim… İsteyeceğim…

Bile bile sesini duymak.

Yüzünü görmek isteyeceğim.

Dokunamadığım birisin sen.

Elini tutup sokağa çıkamadığım.

Çocuk olsam yeniden. Moda parkındaki o kıvırcık saçlı çocuk. Salıncak sırasında beklesem senin ardından saatlerce. Tahtıravalliye binsek seninle beraber.

İçim hop hop oynasa ve ben sebebini bilip kahkahalarla gülsem karşında.

Nefes nefese kaydıraktan kayıp, koşa koşa bir kez daha tırmansam merdivenleri.

Kumdan kaleler yapıp kendimiz bozsak ve üzülmesek kendi ellerimizle bozduğumuz kum yığınları için.

Ne vardı çocuk olsaydık yeniden.

Ne vardı gözcülük yapsaydı kuşlar.

İçsel çığlıklarım yerini martılara bıraksaydı.

Çocukluğumdaki gibi duymasaydım içimden gelen sesleri şımarık şımarık..

Bir benim istediğim olsaydı.

Şimdi ise içimde bir araba kalabalık.

Bir an bile susmuyor şu içimden gelen ses.

Duymak istediğim zamanlarda hiç konuşmaz ki.

Git diyor.
Gör diyor.
Söyle diyor.
Yapma diyor.
Geçer diyor.
Heves diyor.