Umut Ve Umutsuzluk

[crazyossie]

Umut, yaşadığımız hayatın kenarından göbeğine doğru zevk içinde yürümektir. Umutsuzluk, yaşadığın hayatın içinden kenara doğru kaçmaktır.

Onun için annem oğlum, sevgi ve aşkta asla umutsuzluk yoktur. Çünkü sevgi kalbi, kalp gönlü, gönülde aklı besler. Beslenen akıl insana hep doğru yolu gösterip mutluluğa koşturur demişti.

Onun için aklı beslenen insan hiçbir zaman umutsuz olmaz. Melekler gibi güzel düşünür. Güzel yaşar. Yaşarken de sürekli aşkına hizmet eder.

Sağduyulu bir akıl sahibi çok iyi bilir ki, umutsuzluk şeytan işidir. İnsana kötülük ettirir.

Bir insanın bunu anlayıp umut içinde doğru bir hayat yaşayabilmesi için hiç olmazsa ömründe bir kerecik de olsa, güneşin doğup batışını seyretmeli ki, güneş ona önünde yaşayacağı koca bir hayatın umut dolu dersini versin. Çünkü güneş umuttur, hayattır.

Onun için güneşin doğuşunu beklemek umuttur. Doğması mutluluktur. O her akşam batar. Her sabah yeniden doğar. Demek ki, dünyadaki hayat gece ile gündüz arasındaki koşuşturmada oluşturulup yaşanır. Nedeni de güneş battığında doyuma ulaşan dünyamızın uykuya çekilmesi. Doğduğunda da açlıkla umuda koşup doyması sağlanır.

Bu şekilde gece ile gündüz arasında ilahi bir ölçüye bağlı oluşturulmuş bir düzen, bir ahenk mevcuttur ki, bu hayatın sürekli akışını sağlar. Onun için hayattaki her şey birbirinin karşıtıyla oluşturulmuştur. Gece – gündüz, uzun – kısa, büyük – küçük, yumuşak – sert, acı – tatlı, hüzün – sevinç – aşk – meşk vs.gibi doğal hayat içindeki her şey bu şekilde birbiriyle iç içe geçmiş olarak oluşturulup yaşandığından her şey birbirinin karşıtıyla ortaya çıkarılıp yaşanır.

Yaşadığımız hayat içinde bu şekilde her şey içimizde saklıdır. Zamanı gelince içimizde saklı olan olumlu – olumsuz her şey hayatın akışı içerisinde ortaya çıkar ve yaşanır.

Doğru olanı seçip yaşamamız insanın akıl, bilgi ve idrakine bağlı olduğundan her şey kalbin elde ettiği alışkanlıklarla yaşanır. Onun için seçimi zordur. Doğru olan her zaman seçilip yaşanmaz.

Bazen yanlışta yapılabilir. Önemli olan hatadan ders çıkarıp keşkelerle yaşarken pişman olup sürekli geviş getirmeden yaşamayı becermektir. Bu bize verilen aklın görevi kalbimizin sorumluluğundadır.

Hayat sürprizlerle dolu olduğundan hiçbir zaman umutsuzluğa yer yoktur. Ne zaman ne yaşanılacağını önceden hiç kimse bilemez. Şayet bilinmiş olsaydı, o zamanda hayat çekilip yaşanmaz bir hal alırdı.

İşte bu yüzden de yaşadığımız hayatta hiçbir şey sonsuz yaşanmaz. Bu ister zevk veren mutluluk olsun. İster acı sonunda çekilen mutsuzluk olsun. Her şey gelip geçicidir.

Dolayısıyla gelip geçici olan her şeyin mutlak bir sonu vardır.

Onun için sürekli hüzünden yana oluşan bir artış umutsuzluğu, sürekli mutluluktan yana oluşan bir artışta insanı gaflete düşürür. Onun için hayatta her şeyi at başı farkıyla oluşturup yaşamak gerekir.

Buda tıpkı her akşam batan güneşin, her sabah geri doğup bize umut olmasında olduğu gibi bir şeydir. Onun için doğal hayat içinde yaşarken Allah bizleri sürekli değiştirip dönüştürerek olgunlaştırır. Hayatı yaşarken öğrenmemizi, öğrendikçe akıllanmamızı, akıllandıkça farkındalığımızı geliştirip sevgimizi artırmamızı, artan sevgimizlede aşklarımızı büyütüp daha insancıl bir hayat yaşamamızı sağlar. Demişti.

Yaşadığımız hayat içinde daha fazla mutluluk isteyenler, ekonomiğe dayalı arzu ve isteklerini azaltırken duygulara yöneklik arzu ve isteklerini çoğaltsınlar.

İnsanlar, insanlık adına sürekli sevgilerini artırıp aşklarını büyüterek yaşasınlar ki, toplum içinde dostluklar oluşsun.

Umutsuzluklar azalsın. Mutluluklar çoğalıp artsın....


Cahit Karaç

[orkidee]

yüregine saglik serdar

cok güzelidi