Koronavirüs sarılma hissimizle aramıza girdi

[kaptan-8]

Sevdiklerimizle kucaklaşmak, el öpmek, sırt sıvazlamak, el sıkışmak, artık ‘sosyal mesafe’yi korumak adına geçici olarak terk ettiğimiz alışkanlıklarımızdan oldu.

Koronavirüs hayatımıza girdikten sonra el sıkmıyoruz, birbirimize sarılmıyoruz. Hatta hastanelerde çalışanlar, virüs bulaştırma endişesi ile kendi çocukları ile bile aralarına mesafe koyuyor, uzaktan konuşuyor.
65 YAŞ ÜSTÜ İZOLE OLDU

Çocukları, korumak amaçlı 65 yaş üstü anne ve babalarına ziyarete gitmiyor. Hep birlikte apartman kapılarının önünden birbirlerine seslenerek özlem giderilen bir zaman dilimini yaşıyoruz.


SARILMAMAYA ALIŞMAK ZORUNDA DEĞİLİZ

Akıllarda şu sorular var: Koronavirüs bulaşacak endişesi ile yaşadığımız bu yoksunluk, bizde yeni bir alışkanlık oluşturacak mı? Yani sağlıklı günler geldiğinde tedbiri elden bırakmayarak yine mesafeli mi davranacağız. Yoksa tehlike geçince eski alışkanlıklarımıza geri mi döneceğiz?
"ALIŞKANLIKLARIMIZ YENİDEN ŞEKİLLENECEK"

Uzmanlar, bu konuda kişilerin yapılarına göre davranışlar değişiklik gösterse de genel olarak; "alışkanlıklarımızın yeniden şekilleneceğini" savunuyor. Yani sorun geçse de izinin kalacağı görüşünü hakim.
Anlaşılan artık çok yakınlarımıza yakın, onların dışındakilere de mesafeli durmaya devam edeceğiz.