|
|
01.08.13, 15:31
|
#1 |
Yorgunum
Yorgunum, Gide gide bitmedi yollarım. Sırtımda heybesi geçmişin, yakamda izi günahların… Ne dağlar görmedim, ne ovalar engebesiz… Sanki sonsuza uzanan bir mavi karanlıktayım. Bir aydınlık, bir karanlık, bir mavi… Renkler bile dönüp duran dünyaya döndü günlerimde… Varlıkla yokluk arası, mutsuzlukla umudu arayış masalı benim yolum… Yorgunum, Uzaktan seyrettim denizlerin dalgayla kavuşmasını. Gruba karşı mavinin kızıla dönüşünü… Yağmurun toprağa basışını izledim, yürürken hiç ıslanmadan… Kışın baharı kucaklamasını Sevince dönüşen hüzünleri gördüm… Gülümseyen gözyaşlarını içtim sabahların… Yürüdüm hiç usanmadan, yarınlara kanmadan, geçmişe ağlamadan… Yürüsem, yürüsem Dedim hiç durmadan… Yürümekle aşınmaz ki yollarım… Yorgunum, Gitmekten değil yorgunluğum, ne mevsimden, ne havadan, ne gökten… En masum görünen insanların yalancılığından yoruldum. Yoruldum benciliği yaşamdan sayanlardan. Işığa karanlık bakanlardan… Kendimi onlarda bulmaktan yoruldum, savaşa yenik başlamaktan. Belki de savaşın içinde kaybolmaktan korkuyorum, Yürürken kaybolmaktan… Yorgunum, Bir bıçak sırtında yaşamaktan… Göğsümde tıkanmış bir öksürük gibi, güneşe özlemle bakarken, üşümekten… İyimser bir gökyüzünde günler ve gecelerce sarhoş olamamaktan… Yarınlara umutsuz, sorumluluğu yüzünde taşıyan, analı babalı kimsesiz çocuklarda eridim yürürken… İnadına yaşayan analarla büyüdüm, sessizliğe mahkûm haykıran Babalarda yitirdim çocukluğumu… Yorgunum, Belirsiz bir hüzne sarılmaktan… Hep alan, vermeyi kayıp sanan hüzünlerdi parmak uçlarımla nefes nefese koştuğum. Hiç varamadığım menzillerdi yakalayamadığım… Bulduğum mahzun kır çiçekleriyle oyaladım kendimi bir zaman… Çiçeklerin ömrü kelebekler kadar kısadır yollarda… Kopardığın an, bir bakarsın, soluvermiş… Kandırmış seni, eski canlılığıyla kalacağım diye. Cansız, solgun çiçeğe benzer, Fersiz gözlerden, yoruldum… Yorgunum, Beyaz, temiz bir çarşafta uyumak istiyorum… Umudu yaşatan cümlelerle örtünmek istiyorum. Gözlerinde çığlık çığlığa mutluluk fışkırtsın istiyorum sevdiklerim. Çağlayanlar gibi… Dalıp gideyim seslerinde, yüzlerinde bulayım nefesimi. Neredeyse, hangi geçtiğim yolda kalmışsa, geri dönmeye razıyım, yeniden yürümek pahasına… Yorgunluğumu unutmak pahasına… Mutluluğu onlar bulsun da… Yorgunum, Gitsem, gitsem, bitmeyecek masalım… Gökten hiç düşmeyecek elmalarım… Yorgunum… Ben tükensem, bitmeyecek yollarım… ww.uydulife.tv
__________________
Hersey çok oLunca ucuzLar Edep Bunun Aksinedir, O çoğaLdıkca değeri Artar |
|
|
|
 |
| Bookmarks |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
