Aşk Çok Satar

[crazyossie]

Rezil ve sefil magazin ayağa düşürdü önce...
Haber başlıklarının klişe haline gelen " Aşk trafiği" benzetmesi ne kadar aşağılandığının göstergesiydi aslında...
Mübtezellikle "aşk" gibi yüce bir "hal"in yan yana gelmesi, "aşk"ı arayan gönülleri zaten kanatıyordu.
Bu işin ne kadar vahim bir mana cinayeti olduğunu gördüklerinde, çarpık ilişkilerine uygun(!) bir yakıştırma buluverdiler: Seviyeli birliktelik...
İyi...
En azından "aşk"ın yakasından düşüyorlardı işte...

"Aşk" ki duyunca duracak ve "hazır ol"a geçeceksin, önünü ilikleyip...
Orada hayatın ötesine taşmaya çalışan "yürekli" bir çırpınış var.
Söndürülmez bir ateş ve öpülesi gözyaşları vardır gül kokan...
Anlatılmaz ve anlaşılmaz; "Onda yok olmaya" sürükleyen bir hayranlık destanıdır aşk...

Aşkı anlatabildim ve hatta aşktan bahsedebildim mi?
Elbette hayır...
"Kainatın Harikası"na bir tuğla taşıma gayretine ne denirse...

Ama...
Aşktan söz etmek, hizaya sokan, huzur veren ve üç günlük dünyanın gerçekten üç gün olduğuna dair tesirli bir nasihattır ki, el çekmek ne mümkün.
Her şeyin sahtesiyle başımız beladayken , "gerçek aşk"ı arama ve anlama arzusu en insanî ihtiyacımızdır.
Ve nefsiminiz prangasından sıyrılıp bakabildiğimizde, derinliği daha çok Kerem ile Aslı’nın değil, Sevgili
Yunus Emre’nin veya Hazreti Mevlana’nın menkıbelerinde buluruz…
Olsun…
Bugünün duygusuzluk bataklığında, Kerem ile Aslı, nadide bir gül ve bülbül resmidir gönlümüzü okşayan.
Muhabbetlerinin temizliği başımızın tacıdır.

Şimdi…
Rezil ve sefil magazinin tehdidi biraz olsun azalmışken…
Yeni bir cereyan ürperti veriyor.
Herkes aşkı yazıyor, aşktan söz ediyor, aşka sığınıyor…
Bunun arkasında ticarî bir endişe sezilmese; “aman ne güzel, insanlık kurtuluşa gidiyor” bile diyebilirsiniz ama…

Tabii ki “aşk” herkese lazım…
Ama…
Kullanmak için değil…
Yanmak ve yaşamak için…