|
|
03.07.10, 01:58
|
#1 |
Bir Dönüş İçin Kaç Gidiş Gerek?
Bir Dönüş İçin Kaç Gidiş Gerek?
 Şehr-i İstanbul;dan payımıza düşendi aşk Ellerimi bıraktığın yerden başlıyorum ; Bekleyişlerimin ardındaki zayıf kadın rolünden Uzaklaşmaya ; Kendimle uzlaşmaya ; Gittin ; Şiirlerindeki kadınlar gibiydi gidişin  Özenti düşlerle kaplı çoğul yalnızlığına Göç etti şair duruşun; Gitmek istediğin yer Vardığın yer miydi acaba bilmek isterdim. Sen hep benim en yanımdın oysa Gidişlerine susturdun beni Ağlamalarımı yasakladın ardından ; Veda değildi ayrılık hiç değil ; Kavuşmaları ertelemek içindi gidişin; Gidişlerine iklimsiz üşüyen ellerimi Kavuşturduğunda ellerine Yeni bir şiire başladığını sanırdım hep İstanbul sağanağa boyanırdı Bir kavuşma için yaşanmalı mıydı hep bu gidişler Gittin ; kente vedaydı suskunluğun;  Gittim; İçime sıcak üşüyen ellerini Bir kent kalabalığında unuttuğumu mu sandın yoksa Şiirlerimdeki kadınlar gibi miydi Gidişim ? Bir adım kaldı sandım bir adım gerimde Oysa Bir hayattı gözlerinde beklettiğim Yarını taşıyan bugünsüzlüğünde Bir adın kaldı sandım bir adım ötemde Oysa Attığım her adımda sinemi parçalayan hasretindi adın Sıfat bilip de adıma adını Düştüm yollara Ardımda şehr-i İstanbul İçinde sen; Şimdi söyle gittim mi ! Sen hep aşk söylersin Her şeyi aşka vardırırsın Kurduğun cümleleri ilk bende ıslatırsın Şairliğine kılıf uydurmaya çalışırken herkes Sen kendine Gözlerimden bir dünya kurarsın dizelerinde Dizlerinde soluklanan çocukluğuma sarılırsın sendeki idamlık hüznü asınca kendini Ben hiç İstanbul olamadığımı düşünürüm sevgine Sen Marmara’da yüzdürürken küllerini ömrümüzün Hiç düşündün mü Bir çocuk nasıl atardı ilk adımını Sevdaya doğru ; Üstelik bilmezken bilinmezken sevda eksik dağarcığında Yürüdüğünde aşka kaç gömlek fazla gelirdi yüreği Ya da kaç yaş küçülürdü Ben sende attım ilk adımımı Sevdaydı sevdandı bildim Çocuk yüreğimi kanatandı kalemin Sonra sarıp sarmalayan Ben en çok Omzuna yasladığımda yorgun başımı Gözlerime yerleşip içinde tereddütler arayan bakışlarına verdim cevabımı Şehirde bir çocuk daha sevdadan geliyor evine Şimdi git yoksa gitme diyeceğimden korkuyorum  Gittim Tereddüt aramadım hiç gözlerinde Cevapta Kendimdi aradığım ; Ve bulduğum Bulduğum kendime ant içtim ; Gözlerindeki tereddütsüzlüğümü Ben hep gözlerinden giriş yapardım ya kentine sen daha bir İstanbul olurdun o zaman Şimdi düşünüyorum da İstanbul biraz da sen varsın diye güzel Hani demiştim ya Bazen çekip gidebilmeli Terk edebilmeli gerektiğinde bu şehri Kız kulesi galata Boğazından geçip yutkunabilmeli gidişleri Aşkın adressizliğiyse yüreğe yol gösteren Bazen gidiş sunabilmeli hayata dönüşler için Bazen yeni fetihlere fatih olabilmeli Gittim … şiirlerimdeki kadınlar gibi mi ? Herkes sana hayrandı Gülüşüne hüznü hüznüne gülüşü karışan adam Bir ben miydim Ömründe beklettiğin Bunca yıl sustuğun ben miydim ! Hayat ne tuhaf Aramızda mayın döşeli yollar olduğunu bile bile Gülüşlerimize kahkahalar ekliyoruz Gün telaşı yaşanırken sevgisiz yüreklerde Biz bir ömrü beklemeye koyuluyoruz Senle aşk Bildiğim tüm ezberleri unutmaktır biraz da Bekliyorum… beklettiğinim Sen hiç gitmedin ki ! ww.uydulife.tv
|
|
|
|
 |
| Bookmarks |
| Etiketler |
| bir dönüş için kaç gidiş gerek? |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
