..:: BİLGİ VADİSİ ::.. - Kabağın sahibi okuyan pişman okumayan bin pişman

>Vaktiyle bir derviş, nefsle mücadele makamının sonuna
>gelir. Meşrebin usulünce bundan sonra her türlü süsten, gösterişten
>arınacak, varlıktan vazgeçecektir. Fakat iş yamalı bir hırka giymekten
>ibaret
>değildir. Her türlü görünür süslerden arınması gereklidir...
> Saç, sakal, bıyık, kas. ne varsa hepsinden. Derviş, usule
>uygun hareket eder, soluğu berberde alır.
> - Vur usturayı berber efendi, der.
> Berber dervişin saçlarını kazımaya baslar. Derviş aynada
>kendini takip etmektedir. Basının sağ kısmı tamamen kazınmıştır. Berber
>tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın
>bir
>kabadayı girer içeri. Doğruca dervişin yanına gider, başının kazınmış
>kısmına okkalı bir tokat atarak:
> - Kalk bakalım kabak, kalk da tıraşımızı olalım, diye kükrer.
> Dervişlik bu... Sövene dilsiz, vurana elsiz gerek. Kaideyi
>bozmaz derviş. Ses çıkarmaz, usulca kalkar yerinden. Berber mahcup,
>fakat korkmuştur. Ses çıkaramaz.
>Kabadayı koltuğa oturur, berber traşa baslar.
> Fakat küstah kabadayı tıraş esnasında da sürekli aşağılar
>dervişi, alay eder:
> "Kabak aşağı, kabak yukarı."
> Nihayet traş biter, kabadayı dükkandan çıkar. Henüz birkaç
>metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı
>hızla üzerine gelir. Kabadayı şaşkınlıkla yol ortasında kalakalır.
>Derken,
>iki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına
>dalıverir. Kabadayı oracığa yığılır, kalır. Ölmüştür. Görenler çığlığı
>basar.
> Berber ise şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri
>ihtiyarî sorar:
> - Biraz ağır olmadı mi derviş efendi?
> Derviş mahzun, düşünceli cevap verir:
>- Vallahi gücenmedim ona. Hakkımı da helal etmiştim. Gel gör ki
> kabağın bir sahibi var. O gücenmiş olmalı!..
>