..:: BİLGİ VADİSİ ::..

Mavi Umudum

Bir zamanlar ben vardım sadece
Yalnızlığımın ta en dibinde
O zaman kuşlar da vardı
Dağlar da, deniz de vardı
Güneş de...
Siyah beyaz dünyamın
Griye çalan penceresinde
Tek başıma bakıyordum
Kuşların ölüşüne
Dağların çöküşüne

Seni tanımıyyordum bile
Göz bebeklerimdeki yansımanı
Benden başka kimse göremezdi
Sana olan hasretimi
Bitecek umuduyla besledim

Sesim titrerdi adını söylerken
Ellerim terlerdi...
Gözlerim kan çanağına dönerdi
Sen aklımdaki salıncakta sallanırken
Kaf Dağının umuduyla yaşadım seni

Sen yoktun!
Belki hiç olmayacaktın
Dağların zirvesindeki Asmin
Kaf Dağındaki maviydin belki
Elimi uzatsam tutabilirmiydim seni?
Bilmiyorum...

Hep Anka Kuşu misali yarattım kendimi küllerimden
Hep yok ettin beni
Ben sana inat yeniden doğdum
Ama sen yine yoktun!

Bitti dediğim yerden başlıyor
Başlayacak sandığım yerde bitiyordun
Bir kez daha Asminim...
Ve bir kez daha yanıyordum
Ama şimdi hatırlıyorum
Ben bir şeye daha inanıyorum
Yardan gelen karanlık, yüreğe mavidir
Ve ben mavine el pençe divan
Yürek ateşine el pençe divan...