Ateş iLe suyun hikayesi
 

Ateş iLe suyun hikayesi
>
> Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında sevdalanmış onun deli
> dalgalarına...
> Hırçın hırçın kayalara vuruşuna, yüreğindeki duruluğa
> Demiş ki suya: Gel sevdalım ol, hayatıma anlam veren mucizem ol...
> Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa al demiş; Yüregim sana
> armağan...
> Sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca, kopmamacasına...
> Zamanla su, buhar olmaya, ateş, kül olmaya başlamış. Ya kendisi yok
> olacakmış, ya aşkı...
> Baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de yüreğindeki kederi de alıp
> gitmiş uzak diyarlara su...
> Ateş kızmış, ateş yakmış ormanları... Aramış suyu diyarlar boyu, günler
> boyu, geceler boyu...
> Bir gün gelmiş, suya varmış yolu Bakmış o duru gözlerine suyun, biraz
> kırgın, biraz hırçın. Ve o an anlamış; aşkın bazen gitmek olduğunu. Ama
> gitmenin yitirmek olmadığını...
> Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla. İşte o zamandan beridir ki: Ateş
> sudan, su ateşden kaçar olmuş.. Ateşin yüreğini sadece su, suyun yüreğini
> Sadece ateş alır olmuş...
>