Kim engelleyebilir mutluluğumuzu?

Biz kendimize engel olmadıktan sonra...

Hayatın yamaçlarında güzel düşler kurmamıza,

Umudun resmini yapmamıza

Kim karışabilir?

Kurumuş yüreklere yağmur olup yağmayı düşledik mi?

Sokak aralarında bir çocuk gülüşü görebilmek için arayışlara girdik mi?

Arada bir hayata mola verip kendimizden uzaklaşmayı denedik mi?

Güzel bir hobi edindik de engel mi çıkardılar?

Seni seviyorum, Özür dilerim kelimelerini bolca söylemek elimizde değil mi?

Sahi gülümseme nerede satılır? Kilosu kaç lira?

Bir bebeğin Meleksi yüzüne bakıp da yüreğimizde oluşturacağı şefkat ve merhamete kim neden karşı çıksın ki?

Kuşların seher vakitleri ile yaşadığı aşkı izlememize

Kendimize, çevremize, Yaratılmış tüm canlılara sevgi ile bakmamıza

Temiz bir havada yürüyüp oksijeni tüm hücrelerimize çekmemize kim engel olabilir ki?



Eğer kafamızda iki bilinmeyenli denklemler çoksa

En ufak bir olayda yüreğimizde en şiddetli depremler oluşuyorsa

Cebimiz yapılacak işlerin notları ile doluysa

Sürekli bir şeylerden şikâyetçi isek

Hiç mi bizim suçumuz yok!

Kadere kızmak, hayatı kötülemek çok ucuz bir yol değil mi?



Her şey beynimizde bitiyor.

Nasıl bakmak istiyorsak öyle görüyoruz.

Tamam, bazen irademiz dışında hayatımızı etkileyen engelleyemediğimiz olaylarda olabiliyor.

Ama olaylara bakış açımız, olayları yorumlama biçimimiz bizim elimizde değil mi?

Değiştiremeyeceğimiz yazgımızla barışık olarak yaşamak elimizde değil mi?



Arsız yanlarımızı terbiye etme zamanı geldi geçiyor bile!

Gözlerimizdeki coşkuyu paylaşmaktan utanmayalım!

Kara kalem çalışmalarını bırakalım artık!

Bari bundan sonra mutluluk sahnelerini kaçırmayalım!

Kimse engelleyemez mutluluğumuzu

Yeter ki biz kendimize engel olmayalım