Evet Büyüdüm / Bir Yanım Eksik Öldüm!

Küçüktüm, akşamları uyumaya gittiğimde arkamdan gelip yanıbasımda otururdun
Ben uyuyor numarası yapıp seni dinlerdimCanım kızım! diyip yorganı üstüme iyice örterdin ve sonrasında alnıma minicik bir öpücük
Sen kapıyı örtüp çıktığında gözlerimi açardım yüzümde hafif bir tebessümle

Dedim ya küçüktümŞimdi büyüdüm! ve bunların hiçbirisi olmuyor
Sanırım mesele büyümekte değil senin bizi bırakıp gitmende
7 yaşındaydım gittiğinde, dün gibi hatırlıyorum iş için kızım diyip alnıma o minik öpücüğü kondurmustun(Son olacağını bilmiyordum) Şimdi 18 yasındayımSenden hatırladıklarım bu kadar
Hayatımın en önemli yıllarında en güzel çağlarımda yanımda yoktun

Kızlar babalarına düşkün olurmuş herkes öyle söyluyorToplulukta bu konu açıldıgında sessizce uzaklaşıyorumKimse bilmiyor, anlamıyor söyledikleri sözler benim canımı yakıyorBaba ile kızı neler yapar bilmiyorum ne konusurlar bilmiyorum

Başkalarının hayatlarını izlemek, onlara özenmek tahmin edemediğin kadar üzüyor beni...
...

Hayatıma üç nokta koyup sonumu yazıyorum
Görüyorum baba başucumdasınCanım kızım diyip ağlıyorsun evet yanıbasında sessizce yatan kızın ama 7 yasında ki değil 18 yasında ki kızınBu sefer uyuyor numarası yapmıyorum, kapıyı kapatıp çıktıkdan sonra yüzümde ki tebessümle açmıcam gözlerimi
Üstelik neden ağladığını da anlamıyorum senin için değişen bir şey olmıcak 11 senedir sen yoktun sımdı de ben yokum hepsi bu!

Hayır yapma ! Sakın dokunma saçlarıma...
Saçımı okşamak için çok geç kaldın baba...
.
.
.