ERZİNCAN tanıtım videosu ve tarihi - Sayfa 3

**draculu45** · 13.04.09, 01:36

xviii- Tarım Kredi Kooperatifi : Kooperatifte 1 Müdür ve 1 Hizmetli olmak üzere toplam 2 personel görev yapmaktadır. Kooperatifin kendisine ait 4 katlı hizmet binası mevcut olup binanın alt katı hizmet binası ve diğer üç katı ise lojman olarak kullanılmaktadır. Bir de kooperatife ait bir adet 1000 ton kapasiteli deposu mevcuttur. Kooperatifçe çiftçilerin çeşitli ihtiyaçlarını orta ve uzun vadeli şekilde karşılanmaktadır.

xix- Sivil Savunma Memurluğu : İlçe Sivil Savunma Memurluğu Hükümet konağında Kaymakamlığa ait ayrılan 1 odada hizmet vermektedir. Boş bulunan Sivil Savunma Memurluğuna atama yapılması gerekmektedir.

f) Ekonomik Durum :

Tarım sektörü, Çayırlı ilçesinin en önemli sektörüdür. İlçe merkezi ve köylerinde hemen hemen her ailenin az-çok tarım toprağı ve geliri bulunmaktadır. Toprak büyüklükleri ortalama 400 dönüm kadardır. Tarımsal üretimde genel olarak aile emeği bulunmaktadır.

İlçede en fazla Şeker pancarı,buğday,arpa ve fasulye ekimi yapılmaktadır.Çiftçilerin buğday ve arpasını,ilçede Toprak Mahsulleri Ofisi bulunmadığından Tercan ilçesine bağlı Mercan TMO almaktadır.

İlçede önemli potansiyele sahip olan şeker pancarı ise pancar Bölge şefliği faaliyet göstermektedir.2004 yılında 18.801 dekar pancar ekimi yapılmıştır.

İlçemizde başka önemli bir potansiyeli olan fasulye ise serbest piyasada faaliyet göstermektedir.Fasulye ile ilgili bir Kooperatif kurulması gereklidir.2004 yılında 16.000 dekar fasulye ekimi yapılmıştır.

Çiftçilerin desteklemek amacıyla biri merkezde diğerleri ise Yaylakent ve Çaykent köylerinde olmak üzere 3 adet Tarım Kredi Kooperatifi mevcuttur.İlçe merkezinde Esnaf Kefalet Kooperatifi,Esnaf ve Sanatkarlar Odası bulunmaktadır.

İlçemizde 2004 yılında tarım arazilerinin kullanılış şekli aşağıda gösterildiği şekilde olmuştur.

CİNSİ EKİLİŞ(Ha)

Buğday 75,000

Arpa 30,000

Fiğ 1.001

Yonca 4.150

Korunga 1.014

Şeker Pancarı 18,056

Fasulye 22,500

İlçede en fazla Şeker pancarı, buğday, arpa ve fasulye ekimi yapılmaktadır. Çiftçilerin buğday ve arpasını, ilçede Toprak Mahsulleri Ofisi bulunmadığından, Tercan ilçesine bağlı Mercan TMO almaktadır.

İlçede önemli potansiyele sahip olan şeker pancarı ise Pancar Bölge Şefliği faaliyet göstermektedir. 2004 yılında .18.056.hektar pancar ekimi yapılmıştır.

İlçemizde başka önemli bir potansiyeli olan fasulye ise Serbest piyasada faaliyet göstermektedir. Fasulye ile ilgili bir Kooperatif kurulması gereklidir. Çiftçileri desteklemek amacıyla biri merkezde diğerleri ise Yaylakent ve Çaykent köylerinde olmak üzere 3 adet Tarım Kredi Kooperatifi mevcuttur. İlçe merkezinde Esnaf Kefalet Kooperatifi, Esnaf ve Sanatkarlar Odası bulunmaktadır.

Yaklaşık olarak 37.761 hektar merası bulunan ilçemizde, büyük ve küçük baş hayvancılık önemli düzeyde yapılmaktadır.

İlçemizde gelir vergisi mükellefi sayısı.328 kurumlar vergisi mükellef sayısı 16,B.U.T.K. mükellef sayısı 150,KDV mükellefi sayısı 344. ve stopaj mükellefi sayısı 210dır

**draculu45** · 13.04.09, 01:37

g) Ulaştırma ve Altyapı durumu :
Çayırlı ilçesinin 54 köyü mevcut olup bu köylerden 2 tanesi tamamen boşalmıştır. Mevcut olan köylerimizin tamamında elektrik ve otomatik telefon mevcuttur.

İlçeye bağlı bütün köylerin içme suları mevcut olup bazı köylerimizde şebeke mevcuttur. Bazı köylerimizde ise Kanalizasyon mevcut olup 2001 yılında ise 6 köyümüzde kanalizasyon yapımı çalışmalarına başlanılmıştır. İlçe merkezine içme suyu 15 Kilometre uzaklıktaki Morbet dağı eteklerinden gelmektedir. İçme suyu yeterli olup ufak çapta arızalar haricinde kesinti olmamaktadır.

İlçemize bağlı köylerin dağınık oluşuna rağmen ulaşımda bir sıkıntı yaşanmamaktadır. Kış mevsiminin ağır geçtiği ilçemizde köy yollarımız yılın 12 ayı ulaşıma açıktır. Köylerimizin aynı güzergahlar üzerinde olması nedeniyle yollarının yaklaşık %40’ı asfalt yoldur. 31 Kilometresi Köy Hizmetleri İl Müdürlüğünce ve 45 Kilometresi ise Karayolları Bölge Müdürlüğünce yapılmış olan toplam 76 km. asfalt yolumuz vardır. Asfalt olan köy yollarımızda ufak tefek yamalar mevcut olmasına rağmen ulaşım rahatlıkla sağlanmaktadır.

II- MAHALLİ İDARELERİN DURUMU :

a) Belediyenin Durumu :
İlçe Belediyesi 1954 yılı Haziran ayından beri fiilen hizmet vermeye başlamıştır. Belediyede 1 hesap işleri müdürü, 1 yazı işleri müdürü, 2 memur, 3 zabıta memuru, 3 tahsildar, 1 şoför, 2 su hizmetlisi, 2 temizlik işçisi ve 10 geçici işçi olmak üzere toplam 25 personel görev yapmaktadır. Belediye kendisine ait 3 katlı binada hizmet vermektedir.

b) Köyler

İlçemize bağlı 54 köy mevcut olup elektriği, telefonu, yolu ve içme suyu olmayan köyü mevcut değildir. Kış mevsiminin ağır geçtiği ilçemizde köy yollarımız yılın 12 ayı ulaşıma açıktır. Köy yollarımızın aynı güzergah üzerinde olması nedeniyle % 40 ı asfalt yoldur. 31 Kilometresi Köy Hizmetleri İl Müdürlüğünce ve 45 Kilometresi ise Karayolları Bölge Müdürlüğünce yapılmış olup toplam 76 Kilometre Asfalt yolumuz vardır. Köylere ulaşımda herhangi bir zorluk bulunmamaktadır.

III- ASAYIŞ VE GÜVENLİK DURMU :

a) Genel Durum :

İlçe halkı devlet yönetimine karşı saygılıdır. Bölücü ve ayırıcı fikirler tek tük son yıllarda yörede görülmüş olmakla beraber halk genelde Devlete ve yönetime karşı saygılı ve bağlı bulunmaktadır.

b) İlçe Jandarma Komutanlığı :

İlçe Jandarma Komutanlığı 1 Merkez, 1 Bucak Karakol olarak 2 Karakolda görev yapmaktadır.

Jandarma hizmet binası ve 2 Adet Lojman 1983 yılında hizmete girmiş durumdadır.

c- İlçe Emniyet Amirliği :

İlçede 1975 yılında kurulan Polis Teşkilatı Hükümet Binasında görev yapmakta iken 1988 yılında Emniyet Amirliğine ait 16 lojmanlı hizmet binasının yapılmasıyla bu binaya taşınmıştır.

**draculu45** · 13.04.09, 01:37

4. İLÇENİN ÖNEMLİ İHTİYAÇ VE SORUNLARI:

1) İlçe merkezi ve Köylerinden dışarıya büyük oranda göç mevcuttur. Bunu önlemek için istihdam sağlayıcı yatırımlar desteklenmelidir.

2) Göç olayı sebebiyle köylerdeki ilkokullar kapanmaktadır. Bu durum bu köylerdeki öğrencilerin eğitim ve öğretimlerini aksatmaktadır. Bu durumun ortadan kaldırılması için ilçe merkezine yatılı bölge okulu veya Pansiyonlu İlköğretim Okulu yapılmalıdır.

3) Lise çağındaki fakir köy öğrencileri ilçe merkezine gelemedikleri için büyük oranda okuyamamaktadırlar. Orta Öğretimin gelişmesi için nitelik ve nicelik bakımından geliştirilmesi için Lise Pansiyon binası yapılmalıdır.

4) Çayırlı Barajının etüt çalışmaları tamamlanarak İhalesi yapılmıştır. İlçedeki göç olayını önemli ölçüde durduracak bu barajın inşasına bir an önce başlanılmalıdır.

5) İlçemizi Başköy üzerinden Erzincan İl Merkezine bağlayan yolun Yaylakent Bucağından itibaren olan kısmının asfaltlanarak hizmete sokulmalı, ayrıca ilçemizde çetin geçen kış şartları sebebiyle Karayolu ağının açık tutulması için ilçemize bir Karayolu Bakımevinin kurulmalıdır.

6. İlçemiz Balıklı ve Cennet pınar köyleri arasındaki Neftlik mevkiinde bulunan ve geçmiş yıllarda sondaj çalışmaları yapılan petrol aramalarına yeniden başlanılmalıdır.

7- İçme suyu ve kanalizasyon şebekesi mevcut olmayan köylerin bu sorunları giderilmelidir.

8. Vatandaşların Göçer sürü sahiplerinden yoğun şikayetleri bulunmaktadır. Mer’a tahdit ve tespit çalışmalarına bir an önce başlanılmalı ve en kısa zamanda bitirilmelidir. Ayrıca, ihtiyaç fazlası olan mer’aların sınırları belirlenmeli, mümkünse etraf ı çevrilmelidir.

10. İlçemizde Potansiyeli bulunan; krom, linyit, mangenez,manyezit gibi doğal kaynakları ülke ekonomisine kazandıracak araştırmalar ve projeler yapılmalıdır.

12. İlçemiz Tarımını ağırlıklı olarak ayakta tutan fasulyenin daha da teşvik edindirilmesi amacıyla ilçemize bir adet fasulye eleme ve paketleme ünitesinin kurulmasının teşvik edilmesi sağlanmalıdır.

**draculu45** · 13.04.09, 01:38

Iliç Ilçesi

İl merkezine 116 km. uzaklıkta, 1397 km2 yüzölçümü olan ilçenin 2000 yılı nüfus sayımı sonuçlarına göre nüfusu 7.691'dir. Nüfusun 2361'i İlçe merkezinde 5330'u köylerde yaşamaktadır.İlçeye 58 köy ve 23 mezra bağlıdır. Kuruçay adıyla Kemaliye ilçesine bağlı bucak merkezi iken, 1938 yılında demiryolunun İliç'ten geçmesi üzerine Kuruçay kaza merkezi İliç'e taşınarak ilçe yapılmıştır. İliç'in köylerinde çok sayıda tarihi yapı kalıntıları bulunmaktadır.

Refahiye-İliç-Kemaliye hattı ilk çağ ulaşım sisteminin bir parçasıdır. Altıntaş köyünde Romalılara ve daha sonraki dönemlere ait çok sayıda kalıntılar bulunmaktadır. Demir, barit, krom ve asbest bilenen maden rezervleridir.

İlçe ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. İlçede 75.000 adet koyun ve 10.000 adet kıl keçisi olmak üzere toplam 85.000 adet küçükbaş hayvan bulunmaktadır. Koyun sayısı açısından ülkenin önde gelen ilçelerindendir

İlçedeki hayvan mevcuduna bağlı olarak süt potansiyeli yüksektir. Sütün Erzincan tulum peyniri olarak ünlenen peynir iç piyasada pazarlanmaktadır. Laktasyon döneminde bir kıl keçisinden 90 kg., bir yerli koyundan 80 kg. süt elde edilmektedir. Küçükbaş hayvancılık yerli ırklara dayandığından et verimi, süt verimine oranla biraz daha düşüktür. Et verimi koyunlarda karkas ağırlığı 26 kg., kuzuda 12 kg. ve kıl keçisinde 25 kg.dır. Yılda ortalama 1.260.000 kg. tulum peyniri ve 100.750 kg. salamura peyniri üretilmektedir.

İlçenin ilk yerleşim tarihi bilinmemektedir. Ancak, Erzincan'ın diğer ilçeleriyle aynı tarihi evreleri yaşamış olduğu sanılmaktadır.

Kuruçay adıyla, Kemaliye ilçesine bağlı bir bucak merkezi iken, 1938 yılında demiryolunun İliç'ten geçmesi üzerine, Kuruçay kaza merkezi İliç'e taşınarak İİiç ilçe yapılmıştır.

Ali Cevad, 19. yüzyıl İliç şehrine ilişkin şu bilgileri vermektedir:"Erzurum Vilayeti'nin Erzincan Sancağı'na bağlı ilçe merkezi bir kasabadır. Toprağı çok verimli olduğu için, her çeşit tarım ürünü yetişir. Küçük sanayi alanında, kaba dokumalar, bürümcük benzeri yünden ince şayaklar dokunur. Ayrıca, kapı perdesi ve döşemesi olarak kullanılan bir tür keçe de dokunur."

İliç'in köylerinde çok sayıda höyük ve tarihi yapı kalıntıları bulunmaktadır. Bunların çoğunda bilimsel kazı ve araştırmalar yapılmamıştır. Refahiye-İliç-Kemaliye hattı ilk çağ ulaşım sisteminin bir parçasıdır. Altıntaş köyünde, Romalılara ve daha sonraki dönemlere ait olan çok sayıda kalıntılar bulunmaktadır

**draculu45** · 13.04.09, 01:38

Erzincan Kemah Ilçesi

- İLÇENİN GENEL OLARAK TANITILMASI:

a) Tarihi ve Coğrafi Yapısı :

Eski adı Gamakha olan Kemah; Doğu Anadolu Bölgesinin Yukarı Fırat Bölümünde kendi adını taşıyan bir boğazın güneybatısında yer alan engebeli bir arazide denizden 1053 metre yükseklikte kurulmuş olup, 2354 Km2. dir.

Doğal yapısı gereği savunmaya çok elverişli olduğundan, eski insanlar tarafından ünlü Kemah Kalesi yapılmıştır. Kimler tarafından ve hangi tarihte yapıldığı kesin olarak bilinmemekle beraber, Milattan Önce 205 yıllarında Arzak Kralları tarafından yapıldığı tahmin edilmektedir. Kemah Kalesi Ortaçağda Sasanilerle Doğu Roma İmparatorluğu arasında çekime konusu olmuştur Milattan sonra 638 yıllarında Halife Ömer’in Kumandanlarından İlyas Bin Camn’ın kuvvetleri daha sonra da Halife Ömer’in orduları Bizanslıları buradan çıkararak geçici olarak kaleye sahip olmuşlardır. Müslümanlarda bu bölgeden Hazar Türkleri ve Gürcüler tarafından çıkarılmıştır. Kemah Kalesi 678-679 yıllarında Abbasilerin eline geçmiştir. Bundan sonra Kemah Abbasilerle Bizanslılar arasında elden ele geçmiş, 750-751 yıllarında Bizanslıların hakimiyetine girmiştir. 1071 Malazgirt Savaşından sonra Anadolu kapıları Türklere açılınca Alparslan’ın Kumandanlarından Mengücek tarafından Kemah Türklerin eline geçmiştir. Burada Mengücek Beyliği kalmıştır. İkiyüz yıl ömürlü olan Mengücek Beyliği 1228 yılında Kemah’ı Selçuklu Sultanı Alaaddin Keykubat’a bırakmak zorunda kalmıştır. 1230 yılında İlhanlılar Kemah’ı Selçuklulardan alarak 14. yüzyıla kadar Kemah’a hakim olmuşlardır. 14. yüzyılın ilk yarısında İlhanlılar’ın zayıf düşmesinden Osmanlı egemenliğinin 16. yüzyılın başlarında kesin olarak yerleşmesine kadar Kemah sık sık el değiştirmiştir. 14. yüzyıl sonlarında Osmanlı Devleti doğuya doğru genişlemeye başlayınca Kemah Burak Oğullarından Mutahharten’in elinde bulunuyordu. 1401 yılında sınırlarını genişleten Yıldırım Beyazit Mutahharten’in Timurdan ayrılarak kendisine bağlanmasını istemiş, fakat bu teklif kabul edilmemiştir.Daha sonra Yıldırım Beyazit Erzincan Beyliğini almış, Mutahharten de teslim olmuştur. Fakat Beylik doğrudan doğruya Osmanlı ülkesine katılmayarak Osmanlı egemenliğini kabul eden Mutahharten Bey yerinde bırakılmış, fakat askeri önemi büyük olan Kemah Kalesi Yıldırım Beyazıt tarafından alınmıştır. Timur Yıldırım Beyazıt üzerine sefere giderken Kemah Kalesini alarak Erzincan Beyine vermiştir. Timur’un Orta Asya Seferinden sonra Kemah Akkoyunluların eline geçmiştir. 1473 yılında Otlukbeli Savaşında Uzun Hasan’ın Yavuz Sultan Selim’e yenilmesi üzerine Kemah Kalesi bir müddet yerli elebaşların elinde kalmıştır. 16. Yüzyılın ilk yarısında Safavilerin eline geçmiştir.19 Mayıs 1515 Cumartesi günü Yavuz Sultan Selim’in Kemah Kalesini fethetmesiyle Kemah Osmanlı Topraklarına katılmıştır. bundan sonra bir daha Türk hakimiyetinden çıkmamıştır.

**draculu45** · 13.04.09, 01:38

Ünlü Türk Gezgini Evliya Çelebi 17. yüzyılda yazdığı Seyahatnamesinde Kemah Kalesine önemli bir yer vermiş ve kalenin sağlamlığını dile getirmiştir.

Birinci Dünya Savaşında Ruslar Kemah Boğazına kadar gelmişlerse de bu boğazı geçemeyerek Erzincan’a çekilmek zorunda kalmışlardır. Böylece Kemah Birinci Dünya Savaşında Ruslara karşı savunma hattı olmuştur.

Kemah’ın Kuzeyinde Refahiye, Güneyinde Ovacık, Batısında İliç İlçeleri, Doğusunda ise Erzincan İli ile çevrilidir. İlçenin güneyinde çok sarp ve yalçın kayalardan meydana gelen Munzur Dağları uzanır. Kuzeybatısında Karadağ, Çölen Dağı ve Vank Dağları vardır. Kemah’da coğrafi yapının en belirgin özelliği arazinin engebeli olmasıdır. Geniş ve düz arazi yok denecek kadar azdır. İlçenin en önemli akarsuyu Fırat nehrinin bir kolu olan ve İlçe Merkezinden geçen Karasudur. Bundan başka Karasu’ya karışan bir çok çay varsa da bunların büyük bir kısmının Eylül ayından sonra suları kesilmektedir.

Kemah İlçesinde Kara iklimi hakim sürmektedir. Yazları kurak ve sıcak, kışları ise soğuk ve yağışlıdır. Yıllık ortalama yağış miktarı 11,6 cm. , yıllık ortalama sıcaklık ise 12,3 derecedir. İlçenin tabii bitki örtüsü steptir. İlkbaharda yeşerip yazın sıcakların etkisiyle kuruyan otsu bitkilerdir. Çevredeki dağlar genellikle çıplak ve ağaçsızdır, yer yer meşelikler mevcut olup, İlçenin Refahiye sınırı yakınında bir miktar orman vardır. Çay kenarlarında yer yer kavak ve söğüt ağaçları vardır.

b) Nüfus Durumu:

İlçe nüfusunda geçen yıllara göre düşüş olduğu görülmüştür. Bu düşüş ekonomik sıkıntıların yarattığı göç yüzünden halen devam etmektedir.

1990 yılı Nüfus Sayımına göre 3535 olan Şehir nüfusu 2000 yılında 2862’e düşmüştür, köyler ise 1990 yılında 10047 iken, 2000 yılında 6442’e düşmüştür. 2000 yılı nüfus sayımına göre ilçe toplam nüfusu 9304 olup, kayıtlı nüfusun % 85’i İlçe dışında, % 15’ı ise İlçe ve köylerde bulunmaktadır. Merkez nüfusunun büyük bir çoğunluğu ticaretle uğraşmakta, köylerimiz nüfusunun tamamı tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır.

**draculu45** · 13.04.09, 01:39

c) İdari Durumu:

İlçe Merkezi Karasu ırmağı kenarında kurulmuş olup, etrafı dağlarla çevrilidir. Merkeze bağlı 10 mahalle vardır. Mahalleler dağınık bir alana yerleşmişlerdir. İlçe Köyleri ise İlçeden geçen Karasu ırmağı etrafında ve Munzur dağları eteğinde dağınık bir şekilde bulunmaktadır. İlçenin Merkez Bucağı dahil 5 Bucağı vardır. Merkeze bağlı 18 köy, Alpköy Bucağına bağlı 21 köy, Doğanbeyli Bucağına bağlı 16 köy, Bozoğlak Bucağına bağlı 9 köy ve Oğuz Bucağına bağlı 8 köy olup, toplam 73 köyü vardır.

İlçeye en uzak köy 58 Km. mesafededir. Köyler ortalama 25 haneli ve 88 nüfusludur. Nüfusu 500’ ün üzerinde sadece Mermerli Köyü bulunmaktadır.

İlçenin Merkeze bağlı 2, Doğanbeyli Bucağına bağlı 4, Bozoğlak Bucağına bağlı 8, Alp Bucağına bağlı 7, Oğuz Bucağına bağlı 3 mezra olmak üzere toplam 24 mezrası olup, İlçemiz içerisinde oba yoktur. Mezraların genelinde ikamet eden yoktur.

d) Sosyal Durumu:

İlçenin evleri genel olarak ahşap olup, halen üzeri toprak olan binalar mevcuttur. Son 15-20 yıldan beri betonarme evlerin yapılmasına başlanılmıştır. Aydınlık odaları ve geniş holleri bulunan evlerin çoğu bahçeli olup, soba ile ısıtılmaktadır. Kamu lojmanları dışında kaloriferli bina yoktur.

İlçede Sosyal yaşantı kısıtlı olup, halkın ihtiyacını karşılayacak Sinema, Tiyatro, ve benzeri yerler yoktur. 1997 yılında çok amaçlı bir Spor Salonu Cevdet Kolak Vakfı tarafından yaptırılmıştır. Halk yazın soğuk sular gibi İlçe Merkezine yakın piknik yerlerinde eğlenmekte, kışın ise keklik, tavşan ve balık avcılığı yaparak boş zamanlarını değerlendirmektedir.

İlçede açık ve gizli işsizlik hissedilir derecede görülmektedir. Köylerde halk tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Tarım arazisinin kıtlığı ve iş sahasının olmayışı İlçe halkını göçe zorlayan en önemli etkendir.

İlçemizde bir Et Kombinası ve bir Süt Fabrikasının yapılmasına Devletçe karar verilmiş, her iki inşaatında bir kısmı tamamlanmış, sonradan inşaatlar durdurulmuştur. Yarım kalan bu binalardan Et Kombinası Kemah Gıda Tarım Sanayi ve Ticaret A.Ş. ne devredilmiştir. Şirket tarafından binaların birisinde Yem Fabrikası faaliyete geçirilmiş ise de şu anda faaliyetine ara vermiştir. Yem fabrikası günlük 480 ton kapasiteli olmasına rağmen, pazarlama ve sermaye yetersizliği nedeni ile 1992 yılında yıllık 1600 ton civarında üretim yapabilmiş, daha sonraki yıllarda üretim kademeli olarak azalmış ve şu anda üretim tamamen durmuştur. Diğer soğuk hava deposu ve buna benzer binalar henüz tamamlanarak faaliyete geçirilmemiş ve boş durmaktadır.

Soğuk hava deposunun faaliyete geçirilmesiyle İlçedeki gerek hayvancılıktan elde edilen ürünler ( Peynir, Yağ vs.) gerekse mevcut meyvecilikten elde edilen ürünler depolanarak daha iyi fiyatlarla değerlendirilmesi mümkün olacaktır. Bununda İlçe ekonomisine katkıda bulunacağı, dolayısıyla mevcut nüfusun korunmasında faydalı olacaktır.

Süt Fabrikası ise Milli Eğitim Bakanlığına devredilmiş, Bakanlıkça Yatılı İmam Hatip Lisesi olarak yapımına başlanmış ve inşaat tamamlanarak eğitim öğretime başlamış, ancak 2000-2001 eğitim öğretim yılında fiilen kapanmıştır. Fakülte veya Meslek Yüksek Okuluna dönüştürülmesi halinde, mevcut binaların değerlendirilmiş olacağı gibi İlçeye sosyal, kültürel ve ekonomik yönden katkıda da bulunacağı düşünülen okul 2003-2004 Eğitim Öğretim yılında depreme dayanıklı olmadığı tespit edilen Yatılı İlköğretim Bölge Okuluna geçici olarak tahsis edilmiştir.

**draculu45** · 13.04.09, 01:39

**draculu45** · 13.04.09, 01:39

e) Eğitim ve Kültür Durumu:

Çok eski bir ilçe olan Kemah’ta okuma yazma oranı erkeklerde % 98 kadınlarda ise % 94 dür.

İlçe Merkezinde İlkokul ilk defa 1923 -1924 öğretim yılında, köylerde ise 1924 - 1925 Eğitim Öğretim yılında başlanılmıştır.

Bugün merkezde 1, Köylerde ise 10 olmak üzere toplam 11 İlköğretim okulu olup, Köylerde 268, Merkezde 341 öğrencinin eğitim ve öğretim yaptığı bu okullarda toplam 41 öğretmen görev yapmaktadır.

İlçe merkezinde 1985 yılı içerisinde Halk Kütüphanesi açılmıştır.

Okulu olmayan ve öğrenci azlığı nedeniyle okulu kapanan köy ve mezraların öğrencileri eğitim ve öğretimden yoksun bırakılmamış, İlçe merkezinde bulunan Yatılı İlköğretim Bölge Okulunda okumaları temin edilmiştir. Bu okula devam eden yatılı öğrencilerin tüm giderleri devlet tarafından karşılanmaktadır. 520 Öğrenci kapasitesi olan Yatılı İlköğretim Bölge Okulunda 182 öğrenci eğitim ve öğretim yapmaktadır. Okulda 3 idareci, 17 öğretmen, 10 hizmetli görev yapmaktadır.

Kemah İlçesi Merkezinde 1 orta dereceli okul vardır. İlçede ilk defa 1949 - 1950 öğretim yılında ortaokul açılmış, 1976 - 1977 öğretim yılında lisenin de eklenmesiyle bu iki okul Kemah Lisesi adı altında tek bir okul haline getirilmiştir. 2 İdareci ve 8 Öğretmenin görev yaptığı bu okulda, 125 lise öğrencisi eğitim ve öğretime devam etmektedir. Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından devredilen 50 öğrenci kapasiteli yurtta 48 öğrenci parasız yatılı olarak eğitim öğretim görmektedir. İmam Hatip Lisesi 1977 - 1978 öğretim yılında açılmıştır. 250 yatılı kapasitesi bulunan okula 1995-1996 öğretim yılı için yatılı öğrenci alımına başlanılmış ise de, öğrenci azlığı nedeniyle 2000-2001 eğitim öğretim yılı başlangıcında Valilikçe kapatılmış, ancak Bakanlıkça resmen kapatılmamıştır. Boş bulunan bu okul Yatılı İlköğretim Bölge Okulunun lojman ve yatakhanelerinin depreme dayanıklı olmadığının tespit edilmesi üzerine geçici olarak Yatılı İlköğretim Bölge Okuluna tahsis edilmiştir.

İlk defa 1974 yılında Halk Eğitim Merkez Müdürlüğünün açılması ile halk eğitim çalışmalarına başlanmıştır. 2004-2005 öğretim yılında İlçe Merkezinde 1 Arıcılık, 2 Silaj yapımı ve gübreleme, 1 Sağlık Bilgisi,1 Kurban Kesimi ElemanıYetiştirme, köylerde ise 2 Arıcılık, 2 Okuma Yazma, kursları açılmış ve 214 kişiye belge verilmiştir. Halen Temel Giyim, Bilgisayar, Makine Nakışı ve Yöresel Halk Oyunları kursları devam etmekte olup, Halk Eğitim Merkez Müdürlüğünde 1 Müdür, 1 Müdür Yardımcısı, 1 Memur ve 1 Hizmetli görev yapmaktadır.

İlçede basımevi, sinema ve tiyatro olmayıp, 2 kitap, gazete ve mecmua satıcısı vardır. Gazete ve mecmualar Pazar günleri dışında İlçeye günlük gelmektedir.

Cevdet Kolak Vakfı tarafından 1997 yılında yaptırılan çok amaçlı Kapalı Spor Salonu hizmete girmiştir. Nizami ölçülerde futbol sahası yapılmış ise de standartlara uygun hale getirilememiştir. Lise ve Bölge Okuluna ait voleybol sahaları bulunmaktadır
Kemah’ta belli başlı olarak Erzincan’dan - Kemah’tan, Sivingin Ucu, Büyük Cevizin Dibi adlı oyunlar Davul-Zurna eşliğinde 5-6 kişiyle halay şeklinde oynanır. Folkloru geliştirmek amacıyla Halk Eğitim Merkez Müdürlüğünce çalışmalar yapılmıştır.

**draculu45** · 13.04.09, 01:40

f) Ekonomik Durum:

İlçemiz ekonomisi genelde tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. Eski zamanlardan yakın zamana kadar yörenin koşullarına uygun olarak Demircilik, Marangozculuk, Yemenicilik, (Küçük Ayakkabıcılık) , Dokuma Tezgahçılığı, Terzilik, Bakırcılık, Kalaycılık, İnşaatçılık, Sobacılık, Değirmencilik (Su Değirmenciliği), El Dokumacılığı, Fırıncılık, Semercilik, Tenekecilik gibi küçük el sanatları İlçe ekonomisine hakim olmuş ise de bu el sanatları tamamen kaybolmuştur.

İlçemizde marangoz ve demirci atölyesi gibi küçük çaplı bir kaç işletme bulunmakta ise de belli başlı sanayi olarak Kemah Gıda Tarım ve Sanayi A.Ş. ne ait yem fabrikası dışında sanayi kolları bulunmamaktadır.

İlçenin doğal yapısı gereği tarıma elverişli arazi miktarı çok azdır. İlçenin 78841 hektarı çayır ve mera, 5110 hektarı ormanlık ve koruluk, 126925 hektarı dağlık ve taşlık olup, 24524 hektarı ise tarım arazisini, teşkil etmektedir. Tarım arazinin İlçenin yüzölçümüne oranı % 10.4 dür. İlçede ekilebilir arazinin 13807 hektarı ekilmemektedir. Tarla ziraatının temelini hububat ziraatı teşkil etmektedir. Ekilebilir alanların % 23 ü buğday, % 9.94 ü arpa, % 10.94’ü yem bitkileri, % 2’si sebze, % 8.12’si bağ bahçe ve % 46’sı nadasa bırakılmaktadır. Tarıma elverişli arazinin 14500 hektarı Sulanabilir arazi olup,5717 hektarı sulanmaktadır. Geriye kalan 10024 hektarı ise kuru tarım arazisidir.

Kullanılan arazilerin miras yoluyla bölünerek küçük parçalar haline gelmesi, Tarım girdilerinin yüksek oluşu, modern tarım alet ve makinelerinin çiftçinin elinde olmaması, yeterince sertifikalı tohum kullanılmaması nedeniyle tarımda istenilen verim alınamamaktadır. Bu sebeple Kaymakamlığımızca biri hububat, diğeri mısır ekiminde kullanılmak üzere iki adet mibzer, biri ot diğeri mısır olmak üzere iki adet silaj makinesi, 400 litrelik pülverizatör ve silaj yapımında kullanılmak üzere bir adet römork alınarak, çiftçilerimizin kullanımına sunulmuştur. İlçede 1984 yılından bu yana Boğaziçi Köyünde, 1993 yılından bu yana da Koçkar Köyünde örtü altı sebzeciliği çalışmalarına başlanılmış olup, 1997 yılında Koçkar ve Boğaziçi Köylerine teşvik amacıyla seracılık malzemeleri verilmiş, 1999 Yılında 18, 2000 yılında ise 15 damla sulamalı seracılık projesi hazırlanmış ve çiftçi ailelerine borçlandırma usulü ile verilmiştir. İlçede seracılığın başarılı olması üzerine yeni proje hazırlanarak teklifte bulunulmuş ve 2003 yılında 10 adet sera daha çiftçilerimize kazandırılmıştır.

İlçede; 470 kültür, 2050 melez, ve 580 yerli olmak üzere 3100 Büyükbaş, 36110 koyun ve 4280 keçi olmak üzere toplam 40390 Küçükbaş hayvan mevcuttur. İnsan gücüne dayalı bir iş kolu olduğundan, genç nüfusun göç etmesinden dolayı bu sektör yeterince gelişememektedir. Şu anda 3 köyümüze 3 adet boğa verilerek sığır ıslah çalışması yapılmasına devam edilmekte olup, ayrıca 1998 yılında suni tohumlama çalışmaları da başlamıştır. Köy hayvancılığını geliştirme projesi sayesinde hayvancılık gelişme gösterecektir. Ayrıca 1999 ve 2000 yıllarında hayvancılığı teşvik amacıyla hazırlanan süt inekçiliği projesi kapsamında 67 aileye damızlık düve verilmiştir. Son yıllarda Terör nedeniyle yaylalara çıkılamadığından hayvancılığın azalmasıyla köylerde arıcılık da bir artış olmuştur. 1997 ve 1999 yılında yapılan teşviklerle bugün 13710 adet arılı kovana ulaşılmıştır. Teknik açıdan verilen kurslarla arıcılar bilinçlendirilmekte olup, 72 çiftçimize bal üretim ruhsatı verilmiştir. Ana arı desteğiyle çiftçilerimizin ana arı ihtiyaç giderlerinin %80’lik kısmı telafi edilmiştir.

Konu Bilgileri
	Konu Başlığı ERZİNCAN tanıtım videosu ve tarihi	Konudaki Cevap Sayısı 52
	Şuan Bu Konuyu Görüntüleyenler	Görüntülenme Sayısı 5084

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)