ERZİNCAN tanıtım videosu ve tarihi - Sayfa 2

**draculu45** · 13.04.09, 01:33

Yerel Giysiler

Toplumsal değişmeye koşut olarak, yerel giysilerin yerini çağdaş giysiler almaktadır. Yerel giysiler, kırsal kesimde günümüzde de az da olsa rastlanmaktadır. Köylerde kadınlar astarlı iki entariyi üst üste giyerler. Bu entariler topuğa dek uzanır. Yörede üçeteğe üç peşli entari de denir. Üçetekle birlikte geniş bir şalvar, uzun keten ve bürümcük gömlekler giyilir. Belde şal kuşak, gümüş kemer kadın giyimini tamamlar. Başa peştamal, yazma sarılır, yerli tezgahlarda, ince yünden dokunan ihram (Yörede ehram denilmektedir.) önceleri yaygın bir sokak giysi iken artık Üzümlü yöresindeki birkaç köyde giyilmektedir, ihramı özelliği dikişsiz olmasıdır. Tüm bedeni sarar, yalnızca gözleri açıkta bırakır. Kullanılan kadın kumaşları kadife, kutnu, çitari, alaca, manisa, atlas, pullu sehavidir. Siyah ya da koyu kahverengi, paçaları bol pantolon, yakasız, kenarları işli avcı yeleği yaygın erkek giysileridir. Yünden dokunmuş bel kuşağı geniş, düz biçimde sarılır. Ayaklara geniş ya da sivri uçlu yemeni, türlü renklerde yün çorap vardır. Kullanılan kumaşlar, kadife, çuha kumaş ve tamamen yün olan mahalli kumaşlardır. Ancak, Erzincan'da modern çağın giyim tarzına ayak uydurduğundan geleneksel giysiler yavaş yavaş kaybolmaktadır.

**draculu45** · 13.04.09, 01:33

Bakırcılık

Bakırcılığın tarihi Erzincan ilinde çok eskidir. Urartu medeniyetleri eserlerini Altıntepe kazılarından anlaşıldığına göre, Urartu döneminde Erzincan bakır işletmeciliği üretimleri Atina pazarlarında aranan mal olarak değer kazanmıştır. Bakır levha işlemesinin yanısıra Erzincan ve yöresinde çok çeşitli türde araç-gereç, mutfak eşyası yada hamam takımları yapımında kullanılmaktaydı. Erzincan'dan ülke dışına satılan bakır eşya büyük miktarlara ulaşmaktaydı. Paris, Viyana ve Philadephia uluslararası fuarlarında sergilenen Erzincan yöresi bakır eşyaları büyük ün kazanmıştır.

Günümüzde ise, küçük ve orta ölçekli işletmeler tarafından üretilen mamuller genellikle iç piyasada pazarlanmaktadır. Sektör talep azalması nedeniyle önemli ölçüde zarara uğramış, bir çok işyeri kapanmıştır. Bakırcılığın, Erzincan'da eski bir geçmişi vardır. Dövme bakırcılık çok yaygındı. Tepsiler, kazanlar, kaplar, ibrikler, leğenler yapılırdı. Alüminyum ve plastik eşyanın yaygınlaşmasıyla dövme bakırcılık önemini yitirmiş, yerini bakır el işlemeciliğine bırakmıştır. Günümüzde yapılan semaver, tepsi, biblo, tabak, kaşık, şekerlik, sigaralık, kupa, vazo gibi ürünler daha çok süs eşyası niteliğindedir. Bakırcı ustalarına gelen bakır levhalar türlü gereçlerin yardımıyla tepsi, tabak, vazo vb. biçime sokulur. Dövme, çekme, dökme yöntemleriyle biçimlendirilen bakır eşya yine türlü yöntemlerle işlenir. Bezemede çoğunlukla stilize lale, yaprak, narçiçeği, selvi motifleri; hayvan figürleri, geometrik biçimler kullanılır. Bakır süs eşyaları, nikel kaplanmakta veya boyanarak süslenmekte, el işçiliği ile işlenerek yurt içi ve yurt dışına pazarlanmaktadır

**draculu45** · 13.04.09, 01:34

Erzıncanda Ne Meshurdur?

El bakırcılığı (semaver, tepsi, biblo, duvar tabağı, şekerlik, vazo gibi anı ve süs eşyası), halı dokumacılığı Erzincan'dan alınabilecek özgün hediyelik eşyalardır.

Erzincan tava leblebisi ile Erzincan Tulum Peynirinin Erzincan'da yapılacak alışverişlerde alınması tavsiye edilir.

Girlevik Şelalesi, Ekşisu Kaplıcası, Aygır Gölü, Buz Mağaraları, gibi yerleri gezmeyi tavsiye edilir

**draculu45** · 13.04.09, 01:34

Terzı Baba

Erzincan’da yetişen, bir büyük evliyâdır,
Ledünnî ilimlerde, o, geniş bir deryâdır.

Anne ve babasının, isteği üzerine,
Küçükten başlamıştı, terzilik mesleğine.

Dünyâya zerre kadar, hiç etmezdi muhabbet,
Âhiret ahvâline, ediyordu hep rağbet.

Her iğne batırışta, zikrederdi Rabbini,
Zîrâ Allah sevgisi, doldurmuştu kalbini.

İğneyi çekerken de, Allah derdi o yine,
Zîrâ O’ndan gayrisi, hiç gelmezdi kalbine.

Halîm ve selîm olup, mütevâzi idi pek,
Hâlini, insanlardan, gizler idi Mübârek.

Fakîrleri çok sever, bunu belli ederdi,
Onlar ile oturmak, çok hoşuna giderdi.

Bir fakîr seyyah geldi, Erzincan’a bir zaman,
Üstündeki paltosu, görünmezdi yamadan.

Kirli ve yırtık idi, sökülmüştü her yeri,
Onu diktirmek için, gezdi hep terzileri.

Ve lâkin hiç birisi, dikmedi paltosunu,
Hattâ eline bile, almadı kimse onu.

O zavallı fakîre, hiç kıymet vermiyerek,
Savdılar başlarından, istihzâ eyleyerek.

Dediler ki: “Şurada, git bul Terzi Baba’yı,
O diker üstündeki, bu pejmürde abayı,

Böyle âdi işleri, vaktimiz yok yapmaya,
***ür bunu, o yapsın, gelme artık buraya.”

Zavallı fakîr yolcu, buldu Terzi Baba’yı,
Dedi: “Diker misiniz, üstümdeki abayı?”

Buyurdu ki: “Tabiî, bırak onu sen bana,
İnşallah hemen başlar, bitiririm yarına.”

Aldı onu, yıkadı, temizledi ilk önce,
Söküklerini dikip, tâmir etti güzelce.

Ertesi gün o fakîr, geldiğinde dükkâna,
“Paltonuz hazır” deyip, kalktı ve verdi ona.

Lâkin öyle bir hâle, getirmişti ki onu,
Fakîr tanıyamadı, kendinin paltosunu.

Zîrâ baktı, yıkanmış, temizlenmiş, dikilmiş,
Yepyeni gördü onu, sanki hiç giyilmemiş.

Çok sevinip şükretti, Allahü teâlâya,
“Borcum ne kadar?” diye, sordu Terzi Baba’ya.

Buyurdu ki: “Borcun yok, âfiyetle giy onu,
Zîrâ ben, Allah için, diktim senin paltonu.”

Fakîr açtı elini, dedi ki: “Yâ İlâhî!
Evliyâ kullarından, eyle sen, bunu dahî.”

O günlerde Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî de,
Talebesinden olan, Abdullah-ı Mekkî’ye,

Bir icâzet vererek, demişti ki kendine:
“Sen de bu emâneti, verirsin bir ehline.”

Gönderdi sonra onu, hemen Anadolu’ya,
Ki aldığı feyzleri, saçıversin oraya.

Buyurdu: “Oralarda, bulunca bir ehlini,
O nasipli kimseye, ver bu emânetini.”

“Peki efendim!” deyip, bir grup insanlarla
Anadolu’ya doğru, Bağdat’tan çıktı yola.

Mesâfeler katedip, Erzurum’a geldiler,
Oradan da Erzincan, şehrine yöneldiler.

Erzincan sınırına, yaklaşınca mübârek,
Bir an yoldaşlarına, yüzünü döndürerek,

Dedi ki: “Hocamızdan, aldığım emâneti,
Vereceğim o şahsın, yakındır vilâyeti.

Zîrâ bana bir koku, geliyor ki bu yerde,
O zât, bu yakınlarda, bir yerdedir belki de.”

Erzincan sınırına, doğru ilerledikçe,
O kokunun şiddeti, artıyordu gittikçe.

Ne zaman ki az sonra, Erzincan’a geldiler,
Gökyüzünden o yere, nûr yağıyor gördüler.

Hem Abdullah-ı Mekki, hem dahî diğerleri,
Gördüler gökten inen, o nûr-u illâhîyi.

“Aradığım şehir, burasıdır” diyerek,
Kenar bir mahâllede, ikâmet eylediler.

Onlar teşrîf edince, bu beldeye nihâyet,
İnsanlar akın akın, eylediler ziyâret.

Her gelen hayran kaldı, onun sohbetlerine,
Ziyâretçi sayısı, çoğaldı günden güne.

Lâkin o, gelenlere, tek tek dikkat ederek,
Birini arıyordu, emâneti verecek.

Nihâyet Terzi Baba, teşrîf etti oraya.
O içeri girince, hemen kalktı ayağa.

Çağırıp, tam yanında, oturttu kendisini.
Şaşırttı bu iltifat, cemâatin hepsini.

Ona olan ilgiden, hayrete düştüler hep,
Dediler: “Bir terziye, bu iltifat ne acep?”

Lâkin o, görüyordu, onun temiz kalbini,
Zîrâ erbâbı anlar, mücevherin kadrini.

Sonra Terzi Baba’ya, buyurdu ki: “Kardeşim!
Bende bir emânet var, hocamdan almış idim.

Seni lâyık görürüm, emâneti vermeye,
Sen buna müstehaksın, vermem onu gayriye,

Bu, sana çok menfaat, çok nîmet sağlayacak,
İnsanlar akın akın, sana doğru koşacak.

Bunun için sâdece, sen Allah diyeceksin,
Onun karşılığında, çok şeye ereceksin.”

Dedi ki: “Ey efendim, nedir aslı bu işin?
Ben aslâ Allah demem, dünyalık bir şey için.”

Buyurdu ki: “Kardeşim, bu sözün ne güzeldir,
Benim dahî murâdım, bunu temin etmektir.

Benim bu teklîfime, evet dersen sen hemen,
Dünyâ muhabbetinden, kurtulursun tamâmen.

Bu, öyle bir nîmet ki, benzeri yoktur daha,
Dünyâdan uzaklaşıp, yaklaşırsın Allah’a.

Sen bu güzel sözünle, isbat ettin kendini.
Mübârek olsun sana, uzat şimdi elini.”

Sonra bir himmet ile, baktı Terzi Baba’ya,
Yükseltti tasavvufta, çok yüksek bir noktaya.

Değişti, olgunlaştı, o anda birden bire,
Kavuştu çok kıymetli, mânevî nîmetlere.

Abdullah-ı Mekkî’nin, bir himmetli nazarı,
Bir anda yükseklere, çekti o bahtiyârı.

Birkaç gün daha kalıp, yanında, en nihâyet,
Verdi Terzi Baba’ya, o gün mutlak icâzet.

O günden îtibâren, girdi başka bir hâle,
Zîrâ o, tasavvufta, ermişti tam kemâle.

Mânevî ilimlerin, deryâsına dalmıştı,
Artık o, büyük âlim, yüksek velî olmuştu.

Her konuştuğu hikmet, ibretti her bakışı,
Değişmişti bir anda, onun hayat akışı.

İnsanlar da bu hâli, başladı fark etmeye,
Gelmeye başladılar, ondan istifadeye.

Sohbetini dinleyen, kendinden geçiyordu,
Bu dünyâdan soğuyup, Hakk’a yaklaşıyordu.

Gelen hayran olurdu, onun yüksek hâline,
Zîrâ nûr saçıyordu, o herkesin kalbine.

Ziyâretçi sayısı, gün be gün artıyordu,
Bâzıları bu işe, mânâ veremiyordu,

Hakkında dedi-kodu, başladı en nihâyet,
Zîrâ kötü insanlar, eksik değildi elbet.

Derlerdi: “Bildiğimiz, şu câhil Terzi Baba,
Halk niçin akın akın, ona gider acabâ?”

Önce, yalnız câhiller, söylerdi böyle, ancak,
Sonra okumuşlar da, etti buna iştirak.

Bâzı ilim ehli de, katılınca onlara,
Erzincan’ın müftisi, şöyle dedi o ara:

“İmtihana çekelim, çağırarak kendini,
Cevap veremeyince, o da bilsin haddini.

Deriz ki: “Terzi Baba, habersizdir ilimden,
Gitmesin kimse ona, bu günden îtibâren”

Dâvetiye gönderdi, sonra Terzi Baba’ya;
“Filan gün, filan sâat, lütfen gelin buraya!”

O imtihan günü de, gelmiş idi nihâyet,
Terzi Baba dâvete, etti o gün icâbet.

Gördü ki Erzincan’da, ne kadar hoca, hâfız,
Kim varsa din adamı, müezzin, imâm, vâiz.

Toplanmışlar bir yere, bu zevâtın cümlesi,
Teşekkül ettirmişler, bir imtihan meclisi.

İçeri girer girmez, sual etti müftîye:
“Beni, ne maksat ile, dâvet ettiniz?” diye.

Dedi: “Seni buraya, çağırdık imtihana,
Bâzı dînî suâller, soracağız biz sana.”

Sordu Terzi Baba’ya, fıkıhtan birkaç suâl,
Lâkin o, doyurucu, cevaplar verdi derhâl.

Gâyeleri zor sorup, susturmaktı kendini.
O ise cevap verip, mahcup etti hepsini.

Son olarak sordu ki: “Peki ey Terzi Baba!
Sıfât-ı sübûtiyye, kaç tanedir acaba?”

Buyurdu ki: “Sekizdir, sıfât-ı sübûtiyye,
Ve lâkin size göre, sanki inmiş yediye.

Hayat, ilim, irâdet, kelâm, tekvîn, sem’, basar
Sıfat-ı sübûtiyye, size göre bu kadar.”

Şaşırdı müfti birden, dedi: “Ey Terzi Baba!
Ne demek istiyorsun, bu sözünle acaba?”

Buyurdu ki: “Ey müftî, sözüm açıktır gâyet,
Sıfât-ı sübûtiyye, sekizdir hepsi elbet,

Lâkin bu, Erzincan’da, sanki inmiş yediye
Yok mudur size göre, kudret-i ilâhiyye?

Mâlesef Erzincan’da, yaşayan bu ahâli,
İnkâr mı ederler ki, kudret-i ilâhîyi.

Allah’ın kudretine, inansalardı eğer,
Bu dedi-kodulara, vermezlerdi bir değer.

Derlerdi ki, “Bu terzi, ümmîdir gerçi, fakat,
Onu âlim yapmaya, kâdirdir cenâb-ı Hak.

Zîrâ her an, her şeye, kâdirdir Hak teâlâ,
Bir ümmîyi, bir anda, yapabilir evliyâ.”

Böyle bilseler idi, Allahü teâlâyı,
İmtihan etmezlerdi, şimdi Terzi Baba’yı.”

Mahcup oldu bu sefer, müftî ile o hey’et,
Dediler ki: “Siz büyük, bir velîsiniz elbet.”

Ellerine kapanıp, özürler dilediler,
“Bilmeden sizi üzdük, bizi affet” dediler.

O, Erzincan halkını, yıllarca etti tenvîr,
Kararmış gönüllere, verdi çok feyiz ve nûr

Bin sekiz yüz kırk yedi, yılında bu velî zât,
Yine bu memlekette, eyledi Hakk’a vuslat.

Hayattayken feyz ve nûr, saçıyorken kalbinden,
Şimdi aynı feyzleri, saçmaktadır kabrinden.

Erzincan halkı onun, kıymetini bilirler,
Onu her vesîleyle, ziyârete giderler.

Zîrâ o, o beldenin, feyz ve bereketidir,
Onun vesîlesiyle, çok murâda erilir.

Erzincan, onun ile, olmaktadır Erzincan,
Zîrâ onunla gelir, bu beldeye rûh ve can.

Yâ Rab, Terzi Baba’nın, hatır ve hürmetine,
Rahmet eyle bizlere ve hemşehrilerine

**draculu45** · 13.04.09, 01:34

Erzıncan Halk Ozanları

Erzincan Halk ozanlarından yapıtları günümüze ulaşanlar,

Şemsi Hayal

Salih Baba

Aşık Davut Sulari

Kemahlı Tahir

Aşık Beyhani

Aşık Müslüm Akbaba

İsmail Daimi'dir.

Maniler: Yöremiz manileri, sevgi, gurbet-sıla özlemi, elem ve ızdırap duygularını dile getirir. Genellikle kadınlar tarafından söylenen maniler ve mani söyleme geleneği bugün ilimizde tamamen unutulmuş durumdadır.

Yüce dağ başında seni beklerim
Yüküm yıkılınca gene yüklerim
Kömür gözlerini sevdiğim yarim
Senden ayrılalı arttı dertlerim

Seher yeli her yerlerden serindir
Yardan ayrılanın derdi derindir
Ağlama güzelim dökme yaşını
Gider de gelirim Mevla kerimdir

Çıktım eşik arası
Buldum atlas parası
Tez buldum tez yitirdim
Nedir bunun çares

**draculu45** · 13.04.09, 01:35

Merkez Ilçe

Fıratın kollarından Karasu, doğu-batı doğrultusunda uzanan demiryolu ile Sivas-Erzurum ve Trabzon-Sivas, Trabzon-Tunceli karayollarının kesiştiği kavşak noktasında kurulmuştur. Yukarı Fırat havzasının içerisinde 1185 metre yükseklikte 500Km² olan Erzincan ovasının ortasında bulunmaktadır.

İl merkezinin İstanbul'a uzaklığı 1100 Km Ankara'ya uzaklığı ise 690 Km dir.

Merkez İlçenin Nüfusu 170.858 kişi olup bunun 107. 175'i merkezde, 63.683'ü belde ve köylerde yaşamaktadır. Merkez ilçeye bağlı 14 belde, 65 köy ve 33 mezra bağlıdır.

İl nüfusu merkez ilçede yoğunlaşmıştır. Merkez ilçe yüz ölçümü 1756Km ² olup, Nüfus yoğunluğu 105 kişidir.

Ekonomik faaliyetlerden; tarım, sanayi, ticaret ve turizm ilçe merkezinde yoğunlaşmıştır

**draculu45** · 13.04.09, 01:35

Erzincan çayırlı Ilçesi

1. İLÇENİN GENEL OLARAK TANITILMASI :

a) Tarihi ve Coğrafi yapısı :

İlçenin ilk yerleşime ne zaman açıldığı kesin olarak bilinmemektedir. Erzincan ile birlikte zaman zaman çeşitli devletlerin egemenliğine girmiştir. Bir süre Timur’ un yönetiminde kalan bölge Timur’un çekilmesi ile Akkoyunlulara ve 1473’te Otlukbeli Savaşından sonra Osmanlı Devletine geçmiştir. 1916 yılında Rusların, onların çekilmesiyle Ermenilerin elinde kalan ilçe, 20 Şubat 1918 de yeniden Anavatan’ a katılmıştır. 1954 yılının Haziran Ayına kadar Mans adı ile Tercan İlçesine bağlı Bucak iken bu tarihte ilçe olmuştur. Mans adı Ermeni kökenli olduğundan değiştirilerek Çayırlı adı verilmiştir.

İlçe Erzincan ilinin Kuzeydoğusunda yer alır. Yüzölçümü 1480 Km2, Yüksekliği 1520 metredir. Doğusunda Tercan ve Aşkale ilçeleri, batısında Erzincan Merkez İlçesi, Kuzeyinde Bayburt İli ve Otlukbeli İlçesi, Güneyinden Erzincan Merkez ve Tercan İlçesi ile komşudur. Parçalı, engebeli, çıplak bir arazi yapısına sahiptir. Çevresinde Keşiş, (Esence), Sipikor ve Coşan dağları vardır. Balıklı Dorum ve Mans çayları ilçe hududunu çizen Karasu ırmağına dökülür. Çok geniş olamamakla birlikte sulu tarım yapılır. Ovalar ve geniş mer’a ve yaylaları vardır. Kışları çok soğuk ve uzun geçer, Yaz mevsimi kısadır.

b) Nüfus Durumu :

İlçenin genel nüfusunun 1997 yılı genel nüfus sayımına göre arttığı görülmektedir. 1990 yılında ilçeden batı il ve ilçelere büyük çapta göç olmuştur. 2000’li yıllarda ise az da olsa aşağıdaki grafikten de anlaşılacağı gibi ilçeye geri dönüş vardır. 1990 yılı genel nüfus sayımına göre, ilçe merkezinin nüfusu 7.076, köylerinin ise 14.670 ve köyleri ile birlikte toplam nüfusu 21.746 iken, 1997 yılı genel nüfus sayımında ilçe merkezinin nüfusu 3.940, köylerinin ise 8.499 ve köyleri ile birlikte toplam nüfusu 12.439 olmuş; 2000 yılı genel nüfus sayımı sonuçlarına göre ise merkez ilçe nüfusu 6.547 köylerinin nüfusu 11.854 ve köyleri ile birlikte toplam nüfusu 18.401 olarak tespit edilmiştir.

Nüfusunun tamamı genelde çiftçilik ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. İlçe merkezinde küçük çapta marangozculuk, demircilik ve oto tamirciliği ile uğraşan sanat erbabı bulunmaktadır. İlçe nüfusunun 6 yaştan yukarı olanının % 90’ı okur-yazar durumdadır. 2000 yılı sayımına göre, 18.401 kişiden oluşan nüfusun 8.648’i erkek, 9753’u kadındır. Nüfusun çoğunluğunun ana dili Türkçe’dir. Bir kısım köylerde Türkçe, Farsça ve Kürtçe dillerinin karması olan Zaza’ ca konuşulur.

**draculu45** · 13.04.09, 01:35

c) İdari Durum:

İlçe merkezi Atatürk, Barbaros ve Fatih Mahallesi olmak üzere üç mahalleden oluşmaktadır. 37 köyün bağlı olduğu Merkez bucağı ve ayrıca 17 köyü bulunan Yaylakent Bucağı olmak üzere 54 idari birimden oluşur.

İlçemiz Eskiden Mans Mahallesi adı ile tek mahalleye sahipken1987 yılında ilçe merkezi üç mahalle bölünerek bunlardan,

Atatürk Mahallesi, İlçenin içerisinden geçen Mans Çayının kuzeyi ile Cumhuriyet caddesi diye adlandırılan caddenin doğu kısmında kalan bölümdür. İlçe merkezinin 3/2 sini teşkil eder. Mahallede 1 adet banka, Pancar Bölge Şefliği, İlçe Devlet Hastanesi, İlçe Tarım Müdürlüğü, Emniyet Amirliği, İlçe Jandarma Komutanlığı ve Tarım Kredi Kooperatifi, Çayırlı Lisesi, Ziya Gökalp İlköğretim okulu, Tedaş İşletme Başmühendisliği ve bir adet de cami vardır. İlçemizde meydana gelen 1992 depremi sonrasında mahalleye 94 adet deprem konutu yapılmıştır.

Barbaros Mahallesi, İlçenin içerisinden geçen Mans Çayının güneyinde kalan bölümü teşkil eder. Bu mahalle eski yerleşim yeridir. Mahallede Müftülük binası ile bir adet camii vardır.

Fatih Mahallesi, İlçenin içerisinden geçen Mans çayının kuzeyi ile Cumhuriyet Caddesi diye adlandırılan caddenin batı kısmında kalan bölümdür. Mahallede Hükümet Konağı, Ziraat Bankası, Belediye Hizmet Binası, 29 Ekim İlköğretim Okulu ve Sağlık Meslek Lisesi ve bir adet de cami vardır.

Köylerimiz: İlçeye bağlı 54 adet köy bulunmaktadır. Bu köylerimizden; bir tanesi terör ve bir tanesi de ekonomik nedenlerden olmak üzere iki tanesi boşalmış durumdadır. 12 köyümüze bağlı toplam 19 adet mezramız vardır. İlçeye bağlı köylerin çoğu belli güzergahlar üzerinde derli toplu oluşu, hizmetlerin yürütülmesinde ve ulaşımında kolaylıklar sağlanmaktadır.

Elektriksiz, susuz ya da telefonsuz köy yoktur. Köylerimizin % 40’nın yolu asfalttır. Geriye kalan yollar ise stabilizedir. Toprak köy yolumuz yoktur. Köylerimizde içme suyu sıkıntısı yoktur. Köylerimizden Yaylakent Köyünde 1 Jandarma Karakolu mevcuttur.

Kamu Kurum ve Kuruluşlar :

i-Kaymakamlık: İlçe Kaymakamlığı 1954 yılının Haziran ayından itibaren Kaymakamın fiilen görevine başlamasından itibaren faaliyete geçmiştir. 1992 yılı depreminde orta hasar gören ilçe Hükümet Konağının yıkılıp yeniden yapılmasına karar verilmesiyle Hükümet Konağı boşaltılmış ve 4 yıl süre ile İlçe Devlet Hastanesinin üst katında hizmet vermiş, daha sonra mülkiyeti Sağlık Bakanlığına ait olan binada, Kaymakamlık, Nüfus Müdürlüğü, Özel İdare Müdürlüğü, Malmüdürlüğü, İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü ,Tapu Sicil Müdürlüğü, Sivil Savunma Memurluğu, Sosyal Yardımlaşma Vakfı ve İlçe Halk Kütüphanesi olarak hizmet vermeye başlamıştır. Halen Kaymakamlık bünyesinde 1 adet Yazı İşleri Müdürü, koruma olarak 1 adet Polis Memuru, Tarım İlçe Müdürlüğünden geçici olarak görevlendirilen 1 adet makam şoförü görev yapmaktadır. Köylere Hizmet ***ürme Birliğine ait 2000 Model Opel marka otomobil makam otosu olarak kullanılmaktadır. 1985 model binek tipi Renault–12 marka eski makam otosu ise, SYDV ve Kaymakamlığın diğer işlerinde kullanılmaktadır. Birliğe ait 1 Adet JCP marka Kepçe, 1 Adet Fatih Marka Kamyon ve 1 Adet de TATA marka Pikap bulunmaktadır. Kaymakamlığın 1 VHKİ, 1 Makam Şoförü ve 1 Hizmetli kadrosu boştur.

ii- İlçe Jandarma Komutanlığı: İlçe Jandarma Komutanlığı 1 Merkez, 1 Bucak Karakol olarak 2 Karakolda 1 Subay 6 Astsubay, 5 Uzman Çavuş 1 Çavuş, 10 Onbaşı ve 60 er mevcudu ile görev yapmaktadır. 4 Pikap ve 1 minibüs ile hizmet vermektedir. İlçe Jandarma Komutanlığında 83 adet G3 Piyade Tüfeği, 57 adet İngiliz Bekçi Tüfeği, 10 adet tabanca ve köylerdeki köy korucularında 193 adet Kaleşnikov mevcuttur.

Jandarma hizmet binası ve 2 Adet Lojman 1983 yılında hizmete girmiş durumdadır

ii- İlçe Emniyet Amirliği : İlçede 1975 yılında kurulan Polis Teşkilatı Hükümet Binasında görev yapmakta iken 1988 yılında Emniyet Amirliğine ait 16 lojmanlı hizmet binasının yapılmasıyla bu binaya taşınmıştır. Hizmetler; 1 Komiser, 19 Polis memuru ve 4 Çarşı ve Mahalle Bekçisi ile yürütülmektedir.
İlçe Emniyet Amirliğinde 24 Adet Tabanca, 1 Adet MP-5 Otomatik Silah mevcut olup ihtiyaca yetmektedir.

İlçe Emniyet Amirliğine Tahsis edilmiş 2 Adet Renault Marka araç vardır.

**draculu45** · 13.04.09, 01:36

iv- Belediye Başkanlığı: İlçe Belediyesi 1954 yılı Haziran ayından beri fiilen hizmet vermeye başlamıştır. Belediyede 1 hesap işleri müdürü, 1 yazı işleri müdürü, 2 memur, 3 zabıta memuru, 3 tahsildar, 1 şoför, 2 su hizmetlisi, 2 temizlik işçisi ve 10 geçici işçi olmak üzere toplam 25 personel görev yapmaktadır. Belediye kendisine ait 3 katlı binada hizmet vermektedir.

v- Adli Teşkilat : İlçemiz Adliyesinde; 2 Cumhuriyet Savcısı, 3 Hakim, 1

1Yazı İşleri Müdürü, 1 Seçim Müdürü, 3 Zabit Katibi, 1 Mübaşir ve 2 hizmetli toplam 13 personel görev yapmaktadır. Adli teşkilat belediye binasının 2. katında hizmet vermektedir. Adli teşkilata ait 6 dairelik lojman bulunup hizmet aracı yoktur.

vi- İlçe Nüfus Müdürlüğü : İlçemiz İlçe Nüfus Müdürlüğünde 1 Müdür 4 Veri Hazırlama ve Kontrol İşletmeni görev yapmaktadır. 1 Hizmetli kadrosu boştur. Türkiye genelinde olduğu gibi bilgisayarla çalışma sistemine 1998 yılı içerisinde başlamıştır. Hata düzeltme işlemleri devam etmektedir.

vii- Özel İdare Müdürlüğü:İlçemiz Özel İdare Müdürlüğü Hükümet Konağının 3. katında Milli Eğitim Müdürlüğüne tahsis edilmiş olan bölüme ait bir adet odada 1 Müdür ve 1 işçi ile hizmet vermektedir.

vii- İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü: Milli Eğitim Müdürlüğü 1 Müdür, 1 Şube Müdürü, 1 Memur, 1 geçici memur ve 1 hizmetli ile, Hükümet Konağının üst katında bulunan 6 adet odada hizmet vermektedir. İlçedeki eğitim öğretim hizmetleri,1 Lise ve 15 İlköğretim okulunda hizmet vermektedir.

viii- Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü : İlçemiz Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü, Sağlık Meslek Lisesine tahsis edilen bir binada hizmet vermektedir. Hizmet binası içerisinde 1 Müdür ve bir de idare odası mevcuttur. Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü,açtığı okuma-yazma,biçki,dikiş ve trikotaj gibi kurslarla vatandaşlarımıza hizmet vermektedir.

ix- Malmüdürlüğü :İlçemiz Malmüdürlüğü Hükümet konağının üst katında 6 adet odada, 1 Malmüdürü vekili, 1 Gelir Şefi, 1 Veznedar, 2 Muhasebe Memuru, 1 Milli Emlak Memuru ve 3 adet Gelir memuru olmak üzere toplam 9 personel ile hizmet vermektedir. Personel mevcudu yetersizdir.Malmüdürlüğünün Bilgisayar ve makine teçhizatı iyidir. Malmüdürlüğünün mevcut olan hizmet otosu çalışmaz durumdadır.

x- Tapu Sicil Müdürlüğü : Müdürlük Hükümet konağının alt katında, 1 Tapu Sicil Müdürü hizmet vermektedir. Müdürlüğün Bilgisayar ve makine teçhizatı ile mobilyası yeterlidir.

xi- Sağlık Grup Başkanlığı : Sağlık hizmetlerinin sosyalleştirildiği ilçemizde; bir Devlet Hastanesi, 1 tanesi ilçe merkezinde, 1 tanesi Yaylakent Köyünde ve 1 tanesi de Çaykent Köyünde olmak üzere 3 Sağlık Ocağı ve 7 Sağlık evi vardır. Mevcut 3 Sağlık ocağında da Doktor mevcut değildir. İlçe halkı modern olmayan tedavi yöntemlerine itibar etmemektedir. İlçe Sağlık Grup Başkanlığı bünyesi personel yeterlidir.

xii- İlçe Tarım Müdürlüğü : İlçe Tarım Müdürlüğü mülkiyeti kendisine ait olan hizmet binasında; 1 Müdür , 1 Veteriner, 3 Ziraat Teknisyeni, 2 Veteriner Sağlık Teknisyeni ve 5 adet işçi ile görev yapmaktadır. İlçe Tarım Müdürlüğünde 1 adet Toyota marka binek oto ile 1 adet de Toyota pikap bulunmaktadır. Müdürlüğe ait bir adet lojman vardır. Hizmet binası ve lojman sobalıdır. Kalorifer yaptırılması gereklidir

**draculu45** · 13.04.09, 01:36

xiii- İlçe Müftülüğü : Müftülük, kendisine ait üç katlı hizmet binasının 2.katında, 1 Müftü ve 1 adet de memur ile görev yapmaktadır. Merkezde 3 adet ve köylerimizde toplam 14 adet camii vardır. Merkez ve köylerimizde toplam .12..adet İmam-hatip ve 2 müezzin görev yapmaktadır Müftülüğe ait hizmet otosu yoktur. İmamı bulunmayan camilere atama yapılması gerekmektedir.

xiv- Posta İşletme Müdürlüğü : Erzincan Posta İşletme Başmüdürlüğüne bağlı olarak faaliyet gösteren müdürlüğün, kendisine ait binası ve 2 adet lojmanı mevcuttur. Kurumda 1 Müdür, 1 Veznedar, 2 memur ve 2 Dağıtıcı olmak üzere toplam 6 personel görev yapmaktadır.

xv- Türk Telekom Bakım Şefliği : İlçe Türk Telekom Şefliği, Hizmet Binası olarak Posta İşletme Müdürlüğünün binasındaki bir bölümde ; 1 Teknik Uzman, 2 Teknisyen ve 3 işçi olmak üzere 6 personel ile görev yapmaktadır. İlçe Telekom Bakım Şefliğine bağlı olarak 1 Şube ile 2 Acente ilçenin ve köylerin telefon ihtiyacını karşılamaktadır. Telefon santralı şehirler ve milletler arası görüşmelere açıktır. Tam otomatik ve 3000 abonelik santrali mevcuttur.

xvi- Pancar Bölge Şefliği : Bölge Şefliği, ilçede bulunan kendi binası ve 2 adet lojmanı ile hizmet vermektedir.Şefliğe ait ambar, hangar, oto garajı gibi tesisler mevcuttur. Kampanya dönemlerinde pancarın tesellüm edildiği, 1’i ilçe merkezinde, 1’i Balıklı Köyünde ve 1 tanesi de Yeşilyaka Köyü Hudutları içerisindeki Zige mevkiinde olmak üzere 3 adet alım merkezi mevcuttur. Alım merkezlerinin 3’ünde de kantar mevcut olup ilçe merkezindeki alım merkezinde ise 1 adet pancar boşaltma makinesi mevcuttur. Kampanya dönemlerinde bu 3 alım merkezinde toplam 80.000 bin ton ile 100.000 ton alasında pancar alımı yapılmaktadır. Alımı yapılan pancarlar Erzurum Şeker Fabrikasına sevk edilmektedir.

xvii- Sosyal Yardımlaşma Vakfı : İlçe Sosyal Yardımlaşma Vakfı, ilçe genelinde yardıma muhtaç vatandaşların yardımına koşmakta ve geliri nispetinde yaraları sarmaya çalışmaktadır. Vakfın kendisine ait binası bulunmamaktadır. Hükümet Konağı içerisinde Kaymakamlık birimlerine ait bir odada hizmet vermektedir. Vakıfta 1 Sekreter ve 1 adet de işçi olmak üzere toplam 2 personel görev yapmaktadır.

Konu Bilgileri
	Konu Başlığı ERZİNCAN tanıtım videosu ve tarihi	Konudaki Cevap Sayısı 52
	Şuan Bu Konuyu Görüntüleyenler	Görüntülenme Sayısı 5185

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)