|
|
24.05.09, 21:55
|
#11 |
Bir ses değildi beklediğim, yada çığlık.. Yada belirgin bir şey değildi bu gece ki uykusuzluğumun nedeni.. Bir fısıltı beklemekte yüreğim uzaklardan.. Bir ışık belki, Belki küçücük bir gülümseme senden gelecek olan benliğime.. Ama ne olursa olsun seninle ilgili… Ne olursa olsun senden… Uzak diyarlara yol alırken sen , Yargısız infazlara kurban ettiğim yüreğimi kan revan içinde attın bir göl kenarına sevgili… Balıklara yem olan bir hiçliğin içinde kaybolmaktayım şimdi.. Ve beklemekteyim.… Evet sadece beklemekte. Hadi bir fısıltı yeter yeniden canlanmama , Bir ses değil.. Diyorum ya, yada bir çığlık.. Ufacık bir esinti gelsin yeter senden bana sebepsiz.. Bir gariban şarkının içine gizle mesela umutlarımı Ve yolla bana bulunduğun ülkenin denizinden şişe içinde yüzünde gülümseyişin. Yar… Sadece bağırsam sana böyle… YARRRRRRR...... Desem duyar mısın gittiğin yerlerden sesimi?.. Duyup ta fısıltılarla karşılık verir misin yüreğime sevgili? Yar, Özler misin sen de benim seni özlediğim gibi? Ah ne çok sevmişim halbuki yüreğini.. Ve ne çabuk kaybetmişim sahip çıkmam gerekirken yüreğimi… Hadi bir fısıltı gönder n’olur, N’olur hafif bir esintiye emanet et gülümsemeni.. Kokunu yolla bana, Yolla ki bileyim senin de özlediğini beni… Yarım kalmış ruhum bilsin, seninde eşlik ettiğini… Her bir şeyim tamken yaşamda, sen yoksun ya her şey yarım hayatımda… Ve ben infaz ettiğin yüreğimin başında özlemekteyim seni sevgili.. Her özlediğimde yanmakta canım ve her yanışta daha fazla özlem doldurmakta yüreğimi… Ve… Ve, bir ses değildi beklediğim, ya da çığlık.. Yada belirgin bir şey değildi bu gece ki uykusuzluğumun nedeni.. Bir fısıltı beklemekte yüreğim uzaklardan.. ww.uydulife.tv
|
|
|
|
|
24.05.09, 21:55
|
#12 |
|
ben geceleri seviyorum gülüm seni düşünmekten yorgun düştüğüm geceleri. yalnızlığımı bir yorgan gibi örten geceleri seviyorum gülüm. onlarda kapris yoktur çehresinde doğan yıldızlar bir başkadır bana sevgi taşır onlar kalbinden hülyama dalarsın benim gecelerimden. seni nabzımda algılayarak özgürlüğümü yaşarım ben gülüm. taşarsın sığdıramam seni gecelerime. , canlıların uykuya daldığı saatlerde odama sığmayan duygularımdan ılık bir buse gecerken dudaklarımdan seni sarıp sarmaladığım anlarda ben geceleri seviyorum gülüm. aşkımın şiirini sevdamın destanını yazdığım bu gecelerde, senin varlığınla yaşadığım senin yokluğunda ağladığım kapkara bir gecenin aralığından ışık rengi gözlerine daldığımda sen dolu geceleri seviyorum gülüm. ww.uydulife.tv
|
|
|
|
|
|
24.05.09, 21:56
|
#13 |
|
Kızıyorum hep kendime Bu susuşlara, zamansız ayrılıklara... Yarım kalmış masallarım erteleniyor, Bir başka gecenin gök mavisi sevdasına, Dalıp gidiyorum, Dudaklarının en tatlı anında uzaklara... Ben; Serçe tadında öpüşmelere ömür verirken, Sen sahte aşk pazarlarında, Hükmünü yitirmiş buselere hayat sunar oldun, Yokluğunu tattığım gecelerde, Sana olan özlemim takılır hasret kokan gülecime… Ben özledikçe sen yüreğimde kaybolursun... Susarım zamansız, Yutkunuşlarım dokunur yamacıma… Gözlerim dalar vuslatsız, Her yer de senin duruşun düşer aklıma… Serçe tadındaki dudaklarına hüzün düşmüş, Bir ömre bedel öpüşün benden habersiz ölmüş… Şimdi; Ben sensiz nasıl yaşarım? Nasıl mutlu olurum? Söyle sevgili! ! ! ! Nasıl....? 'Özlüyorum seni işte özlüyorum' ...Hemde özlemim bir diz boyu... Ölçüsü yok... Özledim bunun başka açıklaması da yok ww.uydulife.tv
|
|
|
|
|
|
24.05.09, 21:56
|
#14 |
|
Dalga ile kıyının aşkını bilir misin? Öncesinden başlayıp, sonsuza giden dalga, Hep aşka kavuşma özlemiyle atılır kıyıya. Dalga, seven - kıyı, sevilendir. Dokunur parmaklarının ucuyla sevdiğine dalga Ve döner hep geriye Bilir kavuşamayacağını ama hep koşar kıyıya Her bir dokunuşunda aşkına verir bedenini hesapsızca İşte, ben de seni böyle severim yar. Yar, bilir misin dağ başında açan uçurum çiçeklerini? Bilirler görünmeyeceklerini... Sevilmeyeceklerini... Koklanmayacaklarını... Okşanmayacaklarını... Ama inatla açarlar aşkla, sevgiyle, özlemle. Hep beklerler gelmeyecek sevgilinin onu kucaklamasını İşte, ben de seni böyle beklerim yar. Yar, ipek böceğini bilir misin? Onun kozasının içinde ördüğü o ipliğe olan aşkını Bilir o, ördüğü ipliğin kendisinin ölümü olacağını Ama aşkına feda eder kendini. Öyle verir kendini yarenine korkusuzca İşte, ben de kendimi böyle veririm sana yar. Yar, ağaç ile meyvesinin aşkını bilir misin ? Meyvesini vermelidir ağaç yeniden doğmak için Öyle zorludur ki ayrılmaları Verir meyvesini ağaç meyve tohum olur, tohum kök olur Ve yeniden doğar ağaç kendi meyvesinden İşte bende böyle yar; Yok olmayı göze aldım, tekrar sende doğmak icin ww.uydulife.tv
|
|
|
|
|
|
24.05.09, 21:56
|
#15 |
|
BEN SENİ ÖZLEDİM Özledim seni? Saatlerin gece yarısını çoktan vurup geçtiği, yarına başladığımız dakikalar? ben seni özledim. Adımı kulağıma hiç fısıldamadın. Bana beni sevdiğini de hiç söylemedin ki? elimi hiç tuttun mu? ya da gözlerimiz birleştimi? Radyoda, bir sonra çalacak şarkıyı bana tutup, sözlerini beğenmediğinde, ?bundan sonraki şarkı bizim olsun? filan dedin mi? ya ben? seni düşünüp, senin içinde olduğun?o uykusuzluk girdabında, zorla rüyalara akışımda seni görmek için çırpınıp, ama senden başka herkesi gördüğüm rüyalarımda? boşver? bazen elele yaşanmaz sevdalar gözlerde buluşulmaz? saat geçmiş? ya da sabahmış? bilemezsin. Sen bir yerlerdesindir ben başka yerlerde? ben şiirler okurum sevdalar üzerine sen? gözlerinde mahmur bakışlar, ve aklında ben olmaksızın, yarının telaşıyla? ama? bilemem ki? Biz bir şeyleri yaşamak isterken ne çok yaşanacakları kaçırdık farkında mısın? seni seviyorum`la başlayan cümleleri kaçırdık önce kaçtık? severken sevmekten kaçtık esir olmaktan aslında esirken sevgiye? bile bile. sonra birbirimiz için söylediğimiz şarkıları kaçırdık ve ellerimizi kaçırdık birbirimizden ve gözlerimizi kaçırdık başka başka yerlere bakarken, aslında birbirimize bakarken? Yaşamaktan korktuğumuz dakikaları kaçırdık. Şimdi sen yoksun ve ben olabildiğimce özgür, olabildiğimce masum seni yazıyorum suya? Seni seviyorum sen bana hiç söylemedin ama ben suya bakıyorum ve? seni görüyorum? ww.uydulife.tv
|
|
|
|
|
|
24.05.09, 21:56
|
#16 |
|
ÖZLEDİM SENİ.. Ayrılık yüreğimi karıncalandırıyor nicedir... Beynimi uyuşturuyor özlemin... Çok sık birlikte olmasak bile benimle olduğunu bilmenin bunca yıl içimi nasıl ısıttığını yeni yeni anlıyorum. Yokluğun, hatırlandıkça yüreğime saplanan bir sızı olmaktan çıkıp sürekli bir boşluğa dönüşüyor. Sabahlara seni okşayarak başlamaları, akşamları her işi bir kenara koyup seninle baş başa karşılamaları özlüyorum; oynaşmalarımızı, yürüyüşlerimizi, sevimli haşarılığını, çocuksu küskünlüğünü... Nasıl da serttin başkalarına karşı beni savunurken; ve ne yumuşak, bir çift kısık gözle kendini ellerimin okşayışına bırakırken... Ya da kolyeni çözdüğümde kollarıma atlarken... Hasta olduğunda, o korkunç kriz gecelerinde günler, geceler boyu nöbet tuttuk başında... O şen kahkahalarına yeniden kavuşabilmek için sessiz dualar ederek... "Atlattı" müjdesini kutlarken yorgun bedenindeki yaraları okşayarak, doktorun böldü sevincimizi: "Yaşayamaz artık bu evde... Yüksek binalar ve beton duvarların gri kentinde" dedi, "O gitmeli... Ve kendine yeni bir hayat çizmeli..." Bilsen ne zor, gitmen gerektiğini bile bile "Kal" demek sana... Ne zor, senin için ebedi mutluluğun beni unutmandan geçtiğini bilmek... Gitmeni asla istemediğim halde, buna mecbur olduğumuzu görmek ve sana bunları söyleyemeden "Git artık" demek... "Beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk kavuşacaksın mutluluğa" demek sana ne zor... Sesimi, kokumu çekip alıvermek beyninden, sesin, kokun hala beynimdeyken... Seni görmemek ve belki yıllar sonra karşılaştığımızda bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden... Yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek... Ve sonra kendi ellerimle bindirip seni yabancı bir arabanın arka koltuğuna, birlikte güneşlendiğimiz onca yazı, yan yana titreştiğimiz onca kışı, paylaştığımız bunca acıyı, onca kahkahayı ve bütün o uzak yeşillikleri katıp yorgun bedeninin yanına, arkadan pişmanlık gözyaşları dökmek ne zor... Ne zor hiç tanımadan seni emanet ettiğim bir şoföre "Hızla uzaklaş buradan ve gidebileceğin kadar uzağa git" demek... Yokluğunu beklemek, ne zor... Bunları düşündükçe, şu anda uzaklarda bir yerlerde üşüdüğünü sezinleyerek panikliyorum. Bütün engelleri aşıp, terk edilmiş caddeleri, kimsesiz sokakları, yalnız bulvarları arşınlayarak sana ulaşmak, sessizce başını okşamak, kulağına sevgi sözcükleri fısıldamak ve yavaşça üzerini örtmek geliyor içimden... Paylaştığımız bir mazinin, yitirdiğimiz bir geleceğe dönüşmesinden hicran duyuyorum. Gizli gizli hüzünlendiğim akşamlardan birinde, terk etmişlere özgü bir terk edilme korkusunu da yüreğimin derinliklerinde duyarak sana koşmak, yaptıklarım ve daha çok da yapamadıklarım için özür dilemek ve "Dön AŞKIM,Bİ'TANEM ,demek istiyorum: "Geri dön... .." KARTANEM.. ww.uydulife.tv
|
|
|
|
|
|
24.05.09, 21:57
|
#17 |
|
NE OLURDU YAR NE OLURDU BEN OLAYDIM Alın yazın, kader bağın, can yoldaşın Evinde eşin, koynunda kadının Çocuğuna süt veren dişin, yuvanda ışığın Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım Gözünde nurun, gönlünde sevdiğin Yüreğinde ateşin, teninde terin Parmağında kelepçen, yatağında karın Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım. Sabahlara kadar seninle sevişip oynaşan Sevdiğin sevgilin, seviştiğin, aşk fantezin, Ruhuna giren, bedeninle bütünleşen tenin Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım. Karanlıkta yıldız diye bir bir topladığın Rüyalarında saklayıp, hayalinde yaşattığın Gelecek için dört elle sarılıp, ömrünü adadığın Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım Tan yeriyle seni öperek uyandıran Bir lokma ekmeğimle ağzımla doyuran Sevgimle süsleyip, dualarla uğurlayan Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım. Akşama kadar hasretinle yanıp, yolunu gözleyen Sesini duyduğum an ömründen ömür veren Ayaklarının altına kul olan, hoş geldin deyip kapını açan Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım Sana kol kanat geren gölgen, meyve veren ağacın Tenini saran giysin, ekmeğini kazandığın arın terin Ellerinde tuttuğun nimetin, her adımda bulduğun mutluluğun Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım. Annenin bebeğini besler gibi sevgisiyle besleyen Bedenindeki yorgunluğu alıp bedenine işleyen Huzur dolu bir güne, aşk dolu bir geceye seninle giren Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım Sevgi dolu aşk yuvanda, gül kokulu yatağında Arzu dolu bedeninde, sıcacık kollarında Yorgan diye saçlarımla, ateş dolu dudaklarımla öpen Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım İyi günde, kötü günde, elini uzattığında sığındığın limanın Attığın her adımında, kötülükleri silen, sana yol gösteren meleğin Ömür boyu yanında, bir adım arkanda hep seninle yürüyen Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım. Hastalandığında yatağının baş uçunda bekleyen Elinden tutup, bedenindeki acıları bedenine ekleyen Gözünü ilk açtığında, ışık olup yüreğine giren Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım Senin adınla senin yerine sen diye hayatla savaşan Dağları tırnaklarımla aşıp, gelecek için sana yol açan Karanlığına ışığın, gecene yıldızın, yatağında kadının Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım. Geçmişimle geleceğini birleştirip bir ömür sürdüğün Namusum diye onurla yüreğinde yanında taşıdığın Çocuklarının anası, hayatının kadını geleceğinin ilacı Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım Seninle bir ömür sürüp, kırk yıl aynı yastığı paylaşan El ele kol kola sonsuza kadar hep aynı aşkla yürüyen Rüyaların bile kıskandığı seninle bir ömür sürdüren Ne olurdu yar ne olurdu ben olaydım. Gün gelince al duvakla, kara toprakla buluşturan Mezarımın üzerinde kırmızı beyaz güllerle açan Doymadım sana BAĞGÜLÜM, doymadım sana kadınım diyen Ne olurdu yar ne olurdu SEN OLAYDIN…! ww.uydulife.tv
|
|
|
|
|
 |
| Bookmarks |
| Etiketler |
| adını aşk koydum . . |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
